Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Adamiak, Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak, Sędzia del. WSA Piotr Korzeniowski (spr.), , po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Starosty [...] z dnia [...] października 2018 r., znak: [...] o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Starostą [...] a Wójtem Gminy [...] przez wskazanie organu właściwego do wydania decyzji administracyjnej w oparciu o art. 29 ustawy z 18 lipca 2001 r. Prawo wodne (Dz.U. z 2017 r. poz. 1121) w zw. z art. 545 ust. 4 ustawy z 21 lipca 2017 r. Prawo wodne (Dz.U. z 2017 r. poz. 1566 ze zm.) w sprawie naruszenia stosunków wodnych na gruntach postanawia: oddalić wniosek.
W piśmie z [...] października 2018 r., znak: [...], Starosta W. wniósł o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Wójtem Gminy F., a Starostą W. w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania sprawy o wydanie decyzji administracyjnej na podstawie art. 29 ustawy z 18 lipca 2001 r. Prawo wodne (Dz. U. z 2017 r. poz. 1121) w związku art. 545 ust. 4 ustawy z 21 lipca 2017 r. Prawo wodne (Dz. U. z 2017 r. poz. 1566 ze zm.) dotyczącej przywrócenia stosunków wodnych na nieruchomościach - nr ew. [...], [...]/5, [...], [...] obr. O., gm. F. tj. naruszenia stosunków wodnych na przedmiotowych gruntach.
Starosta W. wniósł o wskazanie, że właściwym w tej sprawie jest Wójt Gminy F.
W uzasadnieniu wniosku Starosta W. wskazał, że Wójt Gminy F. w piśmie z [...] września 2018 r., znak: [...], przekazał powyższą sprawę do załatwienia Staroście W., jako właściwemu do jej rozpoznania.
Starosta W. uznał, że nie jest właściwym w sprawie, w związku z tym obowiązany jest podjąć czynności wdrożenia sporu kompetencyjnego, bowiem, organ, któremu została przekazana sprawa nie jest związany przekazaniem jej odwrotnie do organu, który sprawę skierował. W tej sytuacji środkiem prawnym właściwym jest wdrożenie sporu o właściwość lub sporu kompetencyjnego.
Zdaniem Starosty W., z treści przedłożonej sprawy wynika, że przedmiotem wniosku strony była zmiana stosunków wodnych na działce. Postępowanie zostało wszczęte pod rządami ustawy z 18 lipca 2001 r. Prawo wodne (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1121). Ustawa ta obowiązywała do dnia 31 grudnia 2017 r. Z dniem 1 stycznia 2018 r. weszła w życie ustawa z 20 lipca 2017 r. Prawo wodne (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1566 ze zm.). W myśl postanowień art. 573 tej ustawy z chwilą wejścia jej w życie utraciła moc ustawa z 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1121). Natomiast zgodnie z art. 545 ust. 4 ustawy Prawo wodne z 20 lipca 2017 r., do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy, niewymienionych w ust. 1-3d, stosuje się przepisy dotychczasowe (....). Starosta W. wskazał, że wniosek został złożony w okresie obowiązywania ustawy z 18 lipca 2001 r. Prawo wodne i niewątpliwie nie należy do kategorii spraw wymienionych w art. 545 ust. 1-3d ustawy Prawo wodne z 20 lipca 2017 r.
Starosta W. podkreślił, że postępowanie w sprawie zmiany stanu wody na gruncie, na podstawie art. 29 ust. 3 ustawy z 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. z 2017 r. poz. 1121) prowadził wójt, burmistrz lub prezydent miasta i właściwość ta nie uległa zmianie, gdyż zgodnie z art. 234 ust. 3 ustawy Prawo wodne z 2017 r. sprawy te pozostawione zostały w kompetencjach wójta, burmistrza lub prezydenta miasta.
W tej sytuacji zdaniem Starosty W., brak jest podstaw prawnych do żądania, by Starosta prowadził przedmiotową sprawę o nakazanie, w drodze decyzji, właścicielowi gruntu przywrócenie stanu poprzedniego lub wykonanie urządzeń zapobiegających szkodom, ustalając termin wykonania tych czynności.