Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Tamara Dziełakowska (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędzia del. WSA Piotr Broda po rozpoznaniu w dniu 16 października 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w L. o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w L. a Wójtem Gminy N. w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku o przeprowadzenie kontroli odprowadzanego podatku postanawia: oddalić wniosek.
Pismem z dnia 30 maja 2018 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w L. wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego między nim a Wójtem Gminy N. odnośnie właściwości do rozpoznania wniosku o przeprowadzenie kontroli w sprawie odprowadzanego podatku.
Powyższe rozstrzygnięcie zapadło na tle następującego stanu faktycznego i prawnego sprawy.
Pismem z dnia 6 maja 2018 r. J. P. wystąpił do Wójta Gminy N. o przeprowadzenie szczegółowej kontroli w sprawie odprowadzanego podatku od nieruchomości właściciela działki ewidencyjnej [...] z uwagi na stwierdzone (...) nieprawidłowości w użytkowaniu z nieruchomości będącej działką leśną a przeznaczoną na działalność gospodarczą. Jak wskazał w uzasadnieniu wniosku, działka jest użytkowana jako parking niezgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego co bezpośrednio wpływa na utrudnienia w użytkowaniu jego działki. W związku z tym ponownie wniósł o przeprowadzenie szczegółowej kontroli pod kątem odprowadzanego podatku od nieruchomości jak również zgodności użytkowania zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania Gminy N.
Pismem z dnia 15 maja 2018 r. Wójt Gminy N. przekazał w trybie art. 65 § 1 K.p.a. powyższy wniosek Powiatowemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego w L.- jak wskazał - zgodnie z kompetencjami.
Zdaniem Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego wnioskodawca domaga się sprawdzenia zgodności użytkowania nieruchomości gruntowej z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oraz prawidłowości odprowadzanego podatku. Nie wskazuje natomiast na naruszenie przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 - zwanej dalej Prawem budowlanym). Za właściwością w sprawie Wójta przemawia zatem art. 59 ust. 3 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 1073 ze zm.) i art. 1c ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 1445 ze zm.).
Odpowiedź na wniosek o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego złożył Wójt Gminy N., wnosząc o jego oddalenie. Zdaniem Wójta przepis art. 59 ust. 3 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie ma zastosowania w sprawie wobec uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a ponieważ przedmiotem żądania wszczęcia postępowania był parking to jako obiekt budowlany podlegał regulacji art. 71 ust. 2 Prawa budowlanego.
Pismem z dnia 17 września 2018 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w L. podtrzymał stanowisko w sprawie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4 w związku z art. 15 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm. - zwanej dalej P.p.s.a.), Naczelny Sąd Administracyjny jest właściwy do rozstrzygania sporów kompetencyjnych pomiędzy organami jednostek samorządu terytorialnego a organami administracji rządowej.