Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Bujko /spr./ Sędziowie Barbara Adamiak Anna Łuczaj Protokolant Agnieszka Majewska po rozpoznaniu w dniu 20 czerwca 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 10 maja 2005 r. sygn. akt 3/II SA/Ka 3070/03 w sprawie ze skargi A. B. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Katowicach z dnia [...] listopada 2003 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej postanawia odrzucić skargę kasacyjną
Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w Gliwicach decyzją nr [...] z dnia [...] sierpnia 2003 r. wydaną na podstawie art. 5 pkt 4a ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (tekst jedn. Dz.U. z 1998 r. Nr 90, poz. 575 ze zm.), rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz.U. Nr 132, poz. 1115) nie stwierdził u A. B. choroby zawodowej w postaci obustronnego trwałego ubytku słuchu typu ślimakowego spowodowanego hałasem.
W uzasadnieniu organ inspekcji sanitarnej wskazał, iż zarówno Poradnia Chorób Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w Sosnowcu, jak i Przychodnia Chorób Zawodowych Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w Sosnowcu w orzeczeniach z dnia 10 marca 2003 r. i 30 lipca 2003 r. nie znalazły podstaw do rozpoznania choroby zawodowej. Organ ustalił też, że A. B. pracował w latach 1962-1995 w Przedsiębiorstwie R. w G., a w latach 1995-1997 w H. S.A. w G. jako spawacz i mechanik remontowy. W miejscu pracy był narażony na działanie ponadnormatywnego hałasu, jednak wobec braku rozpoznania choroby przez lekarzy orzeczników organ I instancji nie znalazł podstaw do jej stwierdzenia.
W odwołaniu od tej decyzji A. B. podkreślił, iż w trakcie badań ujawniono u niego ubytek słuchu na poziomie 32 dB w uchu prawym i 30 dB w uchu lewym. Jedyną przyczyną pogorszenia się jego słuchu były warunki w jakich pracował. Dlatego w jego ocenie organ inspekcji sanitarnej powinien był stwierdzić u niego chorobę zawodową.
Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w Katowicach zaskarżoną decyzją z dnia [...] listopada 2003 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 Kpa utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji.
W uzasadnieniu decyzji podniesiono, że dla stwierdzenia choroby zawodowej niezbędnym jest ustalenie przez kompetentną placówkę diagnostyczną choroby ujętej w wykazie chorób zawodowych oraz wykazanie związku przyczynowego między środowiskiem pracy, a chorobą, tj. wykazanie, że narażenie na czynnik szkodliwy, który wywołał schorzenie miało miejsce w czasie i miejscu pracy.
W sprawie B. dochodzenie epidemiologiczne wykazało, że pracując w latach 1962-1995 w H. i w latach 1995-1997 w H. S.A. G. jako spawacz i mechanik remontowy był narażony w środowisku pracy na działanie hałasu stanowiące istotne zagrożenie dla narządu słuchu. Dlatego uznał, iż pracował on w warunkach stwarzających ryzyko powstania przewlekłego urazu akustycznego.