Dnia 8 lipca 2008 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Wiesław Kisiel po rozpoznaniu w dniu 8 lipca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Archidiecezji Ł. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 17 kwietnia 2008 r., sygn. akt II SAB/Łd 14/08, w sprawie ze skargi Archidiecezji Ł. na bezczynność Prezydenta Miasta Ł. w przedmiocie wniosku o doręczenie odpisu decyzji dotyczącej udzielenia pozwolenia na budowę postanawia: uchyla zaskarżone postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi postanowieniem z dnia 17 kwietnia 2008 r. sygn. akt II SAB/Łd 14/06, odrzucił skargę Archidiecezji Ł. na bezczynność Prezydenta Miasta Ł. w przedmiocie wniosku o doręczenie odpisu decyzji dotyczącej udzielenia pozwolenia na budowę.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że stosownie do art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej P.p.s.a.) - sąd administracyjny orzeka w sprawach skarg na bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4 tj. gdy organ nie wydaje w terminie decyzji administracyjnej, postanowienia na które służy zażalenie albo które kończy postępowanie lub rozstrzyga sprawę co do istoty, postanowienia w postępowaniu egzekucyjnym lub zabezpieczającym, na które służy zażalenie, czy też nie wydaje innych niż wymienione aktów lub nie dokonuje czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa.
W ocenie Sądu I instancji doręczenie wydanej w postępowaniu administracyjnym decyzji nie mieści się w kategorii aktów i czynności wskazanych powołanym wyżej przepisie.
Wskazując na przepis art. 109 § 1 kpa, który stanowi, iż decyzję doręcza się stronom, Sąd I instancji podniósł, że doręczenie aktu na piśmie jest czynnością procesową, co oznacza, że prawidłowość dokonania tej czynności może być objęta zakresem kontroli sądu administracyjnego jedynie wtedy, gdy sąd administracyjny będzie oceniać legalność konkretnego aktu administracyjnego i wywołanych przez niego skutków prawnych. Kwestia doręczenia decyzji nie może zatem być przedmiotem wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność w oparciu o art. 149 P.p.s.a.
W ocenie Sądu, doręczenie decyzji to czynność materialno-techniczna, która polega tylko i wyłącznie na przekazaniu stronie rozstrzygnięcia w sprawie. Fakt doręczenia ma ten skutek, że od daty doręczenia biegnie dla strony termin do wniesienia odwołania. Wobec tego niewykonanie takiej czynności przez organ nie jest bezczynnością w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 8 P.p.s.a.
Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia złożyła Archidiecezja Ł., reprezentowana przez adw. J. Z., wnosząc o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Łodzi oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.
Zaskarżonemu postanowieniu zarzucono naruszenie przepisów postępowania, które miały istotny wpływ na wynik sprawy tj.:
1. błędne ustalenie, że sprawa doręczenia pełnomocnikowi skarżącej w prowadzonym postępowaniu administracyjnym nie dotyczy czynności procesowej organu administracji a tylko czynności materialno-technicznej,
2. naruszenia przepisów art. 3 § 2 pkt 4 i 8 P.p.s.a. wskutek stwierdzenia, że niedoręczenie pełnomocnikowi skarżącej odpisu decyzji nie mieści się w kategorii aktów i czynności wskazanych w w/w przepisach.
Uzasadniając skargę kasacyjną wskazano, że przedmiotem sprawy nie jest ocena prawidłowości czynności materialno-technicznej, lecz problem respektowania przez organ administracyjny pełnomocnictwa adwokackiego złożonego do akt sprawy rozpatrywanej wówczas przez organ II instancji jak też problem tożsamości sprawy rozpatrywanej przez organy administracji w dwóch instancjach.