Sygn.akt II OSK 854 /05 P O S T A N O W I E N I E Dnia 24 maja 2006 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Borkowska, Sędziowie NSA Andrzej Jurkiewicz, Anna Łuczaj (spr), Protokolant Maria Połowniak, po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej E. N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 11 marca 2005 r. sygn. akt 3 II SA/Ka 2207/03 w sprawie ze skargi E. N. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Katowicach z dnia [...] lipca 2003 r. Nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej postanawia: odrzucić skargę kasacyjną 1
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 11 marca 2005 roku, sygn. akt 3/II SA/Ka 2207/03 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę E. N. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Katowicach z dnia [...] lipca 2003 roku Nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej.
W uzasadnieniu wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach podał, że decyzją z dnia [...] maja 2003 roku Nr [...] Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w L. orzekł, że u E. N. brak jest podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej w postaci zespołu wibracyjnego, wskazanej w pozycji 16 wykazu chorób zawodowych, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 roku w sprawie chorób zawodowych. Jako podstawę prawną decyzji powołano: art. 1 pkt 2, art. 4 pkt 5 ustawy z dnia 14 marca 1985 roku o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (t. j. Dz. U. z 1998 roku, Nr 90, poz. 575), § 1, § 7 i § 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 roku w sprawie chorób zawodowych ( Dz. U. Nr 65, poz. 294 ze zm.), § 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 roku w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach ( Dz. U. Nr 132, poz. 1115).
Organ I instancji ustalił, że E. N. przez 31 lat pracował na stanowisku lastrykarza, będąc narażony na drgania mechaniczne pochodzące od szlifierek i polerki kątowej. Pracownik był badany w Poradni Chorób Zawodowych Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w Sosnowcu, która to placówka w dniu 23 sierpnia 2002 roku orzekła o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej. Takie orzeczenie wydał również w dniu 28 marca 2003 roku Instytut Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w Sosnowcu. Stwierdzone u badanego inne schorzenia są wynikiem zespołu szyjnego w przebiegu zmian zwyrodnieniowo - zniekształcających i dyskopatycznych kręgosłupa szyjnego oraz zmian zwyrodnieniowo - zniekształcających w stawach obojczykowo -barkowych, które nie figurują w wykazie chorób zawodowych i posiadają charakter samoistny i pozazawodowy.
Od powyższej decyzji wniósł odwołanie E. N. Odwołujący się zarzucił, że orzeczenie lekarskie jest wadliwe i wniósł o przeprowadzenie ponownego badania.
Decyzją z dnia [...] lipca 2003 roku Nr [...] Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w Katowicach na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.
W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wyjaśnił, że E. N. w latach 1958-1990 pracował w poszczególnych zakładach pracy jako lastrykarz i pracownik fizyczny będąc narażony na działanie drgań mechanicznych o oddziaływaniu miejscowym. Pracował zatem w warunkach stwarzających powstanie zespołu wibracyjnego. Następnie powołując się na wyniki badań przeprowadzonych przez placówki diagnostyczne obu stopni organ odwoławczy wyjaśnił, że u badanego nie rozpoznano zespołu wibracyjnego. Wobec braku rozpoznania choroby zawodowej - w rozumieniu § 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie chorób zawodowych - przez orzeczników kompetentnych placówek diagnostycznych, brak było podstaw do uwzględnienie odwołania.