Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Kremer po rozpoznaniu w dniu 16 kwietnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 sierpnia 2012 r., sygn. akt IV SAB/Wa 104/12 odrzucające skargę J. S. na bezczynność Wójta Gminy K. w sprawie uniemożliwienia wglądu do pełnej dokumentacji archiwalnej postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 31 sierpnia 2012 r. odrzucił skargę J. S. na bezczynność Wójta Gminy K. w sprawie uniemożliwienia wglądu do pełnej dokumentacji archiwalnej.
Postanowienie zapadło na tle następującego stanu faktycznego:
Pismem z dnia [...] maja 2012 r. skarżący wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Wójta Gminy K. polegającą na uniemożliwieniu mu wglądu do pełnej dokumentacji archiwalnej - w szczególności ksiąg meldunkowych dotyczącej jego nieruchomości, bez dopełnienia obowiązku ustawowego w postaci wydania postanowienia. W uzasadnieniu wskazał, że Wójt Gminy K. odmawia wglądu do tych dokumentów powołując się na ochronę danych osobowych, przy czym nie wydał stosownego postanowienia. Pismem z [...] lipca 2011 r. skarżący skierował do SKO w Warszawie zażalenie na bezczynność Wójta, które zostało przekazane, zgodnie z właściwością, do Wojewody Mazowieckiego. Postanowieniem z dnia [...] listopada 2011 r. uznał on zażalenie za nieuzasadnione. Powołując się na uchwałę NSA z dnia 5 grudnia 2011 r., sygn. akt II OPS 1/11 skarżący dowodził, że jest stroną postępowania meldunkowego i wniósł m.in. o zobowiązanie organu do umożliwienia mu wglądu do akt postępowań meldunkowych, stwierdzenie że bezczynność skarżonego miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa i wymierzenie mu grzywny.
W odpowiedzi na skargę Wójt Gminy K. wniósł o jej odrzucenie jako niedopuszczalnej, polegającej na skarżeniu bezczynności niewłaściwego organu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę jako niedopuszczalną, wskazując na art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej: p.p.s.a.) Sąd stwierdził, że należy najpierw ustalić, czy żądanie wnioskodawcy mogło zostać przez organ spełnione, czyli czy istnieje przepis prawa zobowiązujący organ do podjęcia czynności lub wydania orzeczenia o treści żądanej przez stronę. Wobec tego organ administracji publicznej pozostawał będzie w bezczynności wówczas, gdy przepisy prawa materialnego będą nakładać na niego obowiązek podjęcia działania w przepisanej prawem formie, zgodnie z jego właściwością rzeczową i miejscową. Zdaniem sądu, żądanie skarżącego nie mogło zostać oparte o przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, gdyż niedopuszczalne jest stosowanie przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej wówczas, gdy żądane informacje, mające charakter informacji publicznych, osiągalne są w innym trybie, co w rozpatrywanej sprawie ma miejsce na podstawie ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności o dowodach osobistych (t.j. Dz. U z 2006 r. Nr 139 poz. 993) i to przez pryzmat tych przepisów powinno być rozpatrywane żądanie skarżącego wglądu do pełnej dokumentacji archiwalnej - w szczególności ksiąg meldunkowych dotyczącej jego nieruchomości. Sąd wskazał następnie na art. 44g, art. 44i ust. 1 oraz art. 44h ust. 2 pkt 1 i art. 44h ust. 3 ustawy o ewidencji ludności o dowodach osobistych. Powołane regulacje zdaniem sądu wskazują, że dane dotyczące zbiorów meldunkowych mogą być wydane jedynie osobie, której dotyczą, jak również osobie, która wykaże w tym interes prawny. Przy czym powyższe przepisy wyraźnie wskazują, że można żądać jedynie danych ze zbiorów meldunkowych. Dane te są przekazywane w formie odpowiadającej złożonemu wnioskowi. Żądanie skarżącego nie mieści się zatem w katalogu czynności, do jakich podjęcia jest zobowiązany organ ewidencyjny. Skarżący na podstawie wskazanej ustawy mógł żądać danych z prowadzonych ksiąg - wydanych w stosownej formie, a nie wglądu do nich, gdyż tego rodzaju działania nie przewiduje powyższa ustawa. Sąd więc, z uwagi na to, że przepisy prawa materialnego nie nakładają na ten organ obowiązku podjęcia działania w formie żądanej przez skarżącego, odrzucił skargę.