Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Jaśkowska po rozpoznaniu w dniu 17 marca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej L. T. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 25 listopada 2010 r., sygn. akt III SA/Kr 1137/10 odrzucające skargę L. T. na decyzję Małopolskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Krakowie z dnia [...] lutego 2010 r., nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia zakładu do prowadzenia działalności żywnościowo-żywieniowej postanawia oddalić skargę kasacyjną
Pismem z dnia 5 marca 2010 r. L.T. wniósł skargę na decyzję Małopolskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] lutego 2010 r., nr [...] uchylającą decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Krakowie z dnia [...] października 2009 r., nr [...] i zatwierdzającą zakład [...] jako spełniający odpowiednie wymagania do celów działalności prowadzonej w zakresie podawania w naczyniach jednorazowego użytku napojów ciepłych i zimnych, dań gastronomicznych przygotowywanych z półproduktów i gotowych wyrobów (z możliwością użycia mięsa).
W odpowiedzi na skargę Małopolski Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny wniósł o oddalenie skargi. Wskazał przy tym, iż skarga została wniesiona przez podmiot do tego nie uprawniony. Organ uważa, że, skarżący nie wykazał związku pomiędzy swą sytuacją prawną i normą prawa materialnego, a zaskarżoną decyzją. Sam fakt, iż skarżący jest właścicielem lokalu, współwłaścicielem części wspólnych i zarządcą nieruchomości przy ul. [...] w K. (czego w żaden sposób nie dokumentuje), nie czyni - go zdaniem organu - uprawnionym do wniesienia skargi na zaskarżoną decyzję. W ocenie organu taka okoliczność może świadczyć jedynie o tym, że skarżący ma w sprawie interes faktyczny. Organ stwierdził, że interes prawny w uzyskaniu decyzji w przedmiocie zatwierdzenia zakładu ma wyłącznie podmiot działający na rynku spożywczym.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie postanowieniem z dnia 25 listopada 2010 r., sygn. akt III SA/Kr 1137/10 odrzucił powyższą skargę z powodu braku istnienia po stronie L. T. interesu prawnego we wniesieniu skargi. W uzasadnieniu wskazano, że skarżący w żaden sposób nie wykazał, że zaskarżona decyzja narusza jego interes prawny. Ograniczył się jedynie do wskazania, że jest właścicielem lokalu Nr [...] przy ul. [...] w K., który sąsiaduje bezpośrednio z lokalem, w którym mieści się [...]. Sąd I instancji wskazał, że zaskarżona decyzja nie stanowi o prawach i obowiązkach skarżącego, a zatem nie wpływa ona na jego sytuację prawną. Należy zatem uznać, że skarżący ma jedynie interes faktyczny we wniesieniu skargi.
W skardze kasacyjnej od powyższego postanowienia reprezentowany przez pełnomocnika L.T. zarzucił Sądowi I instancji naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć wpływ na wynika sprawy, tj. art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) poprzez błędne przyjęcie, iż L.T. nie przysługuje interes prawny do wniesienia skargi, a to wobec rzekomego braku przepisu prawa materialnego, z którego może on wywieść określone prawa lub obowiązki. W uzasadnieniu wskazano, że skarżący w ,,pismach" oraz poprzez załączone opinie biegłych wykazał, iż decyzja organu administracyjnego narusza jego interes prawny.