Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Maria Rzążewska (spr.) Sędziowie sędzia NSA Alicja Plucińska - Filipowicz sędzia NSA Jerzy Siegień Protokolant Anna Wieczorek po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2009 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Spółki z o.o [...] z siedzibą w B.-B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 5 kwietnia 2007 r. sygn. akt II SA/Gl 708/06 w sprawie ze skargi F. S. i K. K.- S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Bielsku Białej z dnia [...] czerwca 2006 r. nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy terenu postanawia: odrzucić skargę kasacyjną
Wyrokiem z dnia 5 kwietnia 2007 r., sygn. akt II SA/GL 708/06, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, w sprawie ze skargi F. S. i K. K.-S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Bielsku-Białej z dnia [...] czerwca 2006 r., w przedmiocie warunków zabudowy terenu - oddalił skargę K. K.-S., uwzględnił skargę F. S. uchylając przy tym zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta Bielska-Białej z dnia [...] stycznia 2006 r. i orzekł, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu oraz zasądził od SKO w Bielsku-Białej na rzecz F. S. kwotę 500 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.
W uzasadnieniu Sąd I instancji podniósł, w odniesieniu do skargi F. S., iż zaskarżona decyzja SKO w Bielsku - Białej, jak i poprzedzającą ją decyzja Prezydenta Miasta Bielska - Białej dotknięte są uchybieniami, które uzasadniają ich wzruszenie. W pierwszej kolejności Sąd wskazał, iż złożony w dniu 15 kwietnia 2005 r. przez [...] Sp. z o.o. wniosek o ustalenie warunków zabudowy nie spełniał wymogów wskazanych w art. 64 w zw. z art. 52 ust 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.). Przede wszystkim pismo to zawierało nieczytelny podpis uniemożliwiając tym samym imienne ustalenie osoby sygnującej wniosek. Nadto, wbrew zawartemu we wniosku wykazowi załączników, do pisma nie dołączono pełnomocnictwa wskazującego na to, że osoba podpisująca wniosek była przez inwestora do działania w jego imieniu upoważniona. Okoliczności te nie zostały sprawdzone przez organ I instancji, który w myśl art. 64 § 2 k.p.a., winien był skontrolować wpływające pismo pod względem braków formalnych i wezwać wnoszącego do ich usunięcia. Jednakże organ I instancji prowadził postępowanie administracyjne dalej bez ustalenia personaliów osoby, która podpisała wniosek, jak również bez sprawdzenia, czy osoba ta jest umocowana do reprezentowania inwestora - [...] Sp. z o.o. Sąd I instancji podniósł również, iż treść złożonego wniosku - w części opisującej planowaną inwestycję - jest praktycznie nieczytelna, a rzeczywisty zakres inwestycji niejasny. Sąd wskazał, że inwestycja pierwotnie określona została jako dwa budynki mieszkalne po trzy mieszkania w zabudowie willowej z garażem podziemnym. Tekst "po trzy mieszkania" został następnie skreślony, a poniżej wstawiono tekst "po 4 mieszkania", który to dopisek również uległ następnie wykreśleniu. Wielokrotnym poprawkom uległa we wniosku także powierzchnia planowanej zabudowy (180 m2, 144 m2, <150 m2), skreślenia i dopiski widnieją również w rubryce charakteryzującej inwestycję pod względem zamierzonej funkcji. Sąd I instancji zwrócił również uwagę, iż z akt sprawy nie wynika, by o zmianach i korektach wniosku byli w jakikolwiek sposób informowani występujący w charakterze stron postępowania właściciele nieruchomości sąsiednich pomimo, że zmiany te w istotny sposób zmieniały gabaryty i charakter planowanej inwestycji. W dalszej kolejności WSA w Gliwicach podniósł, iż decyzja organu I instancji o ustaleniu warunków zabudowy była niezgodna z wnioskiem również w tych jego częściach, które nie były poddawane korekcie. Sąd I instancji wskazał, iż wniosek dotyczył dwóch budynków z cyt. "garażem podziemnym w jednym z nich" podczas gdy decyzja organu I instancji ustala warunki zabudowy dla dwóch budynków z garażem podziemnym cyt. "pomiędzy tymi budynkami". Nadto wniosek o ustalenie warunków zabudowy przewidywał, iż garaż podziemny obejmować ma jedynie 6 miejsc garażowych podczas gdy wydana decyzja ustala warunki zabudowy dla garażu o powierzchni niewątpliwie większej niż wnioskowana, określając ją na 400 m2. Powyższe uchybienia nie zostały dostrzeżone również przez organ II instancji, który z naruszeniem przepisów proceduralnych, utrzymał w mocy decyzje organu I instancji.