Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak po rozpoznaniu w dniu 6 marca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Oczyszczalni Ścieków [...] z siedzibą w [...] od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 25 października 2017 r. sygn. akt II SA/Go 560/17 odrzucającego skargę Oczyszczalni Ścieków [...] z siedzibą w [...] na decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] kwietnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Postanowieniem z 25 października 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim odrzucił skargę A. spółka wodna z siedzibą w Z. (dalej jako "Spółka") na decyzję Prezydenta Miasta Zielona Góra z [...] kwietnia 2017 r. w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że decyzją z [...] kwietnia 2017 r. Prezydent Miasta Zielona Góra (wykonujący funkcję starosty jako prezydent miasta na prawach powiatu) stwierdził nieważność uchwały Nr 4/2017 Walnego Zgromadzenia Członków Spółki z 25 marca 2017 r. w sprawie wyborów członków komisji rewizyjnej w okresie kadencji 2017-2022. Decyzja zawierała pouczenie o prawie złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy do Prezydenta Miasta Zielona Góra. Jako podstawę decyzji organ wskazał art. 179 ust. 2 i 4 ustawy z 18 lipca 2001 r. Prawo wodne (Dz.U. z 2015 r. poz. 469 ze zm., dalej jako "ustawa Prawo wodne").
Spółka wniosła o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją z [...] kwietnia 2017 r. Postanowieniem z [...] czerwca 2017 r. Prezydent Miasta Zielona Góra stwierdził uchybienie terminu do złożenia tego wniosku.
Następnie Spółka wniosła skargę na decyzję Prezydenta Miasta Zielona Góra z dnia [...] kwietnia 2017 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim.
Odrzucając skargę Sąd I instancji wskazał, że wykładnia art. 179 ustawy Prawo wodne prowadzi do wniosku, że od decyzji starosty stwierdzającej nieważność uchwały organów spółki wodnej przysługuje wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, którego złożenie stanowi wymóg konieczny, umożliwiający złożenie skargi do sądu administracyjnego. Złożenie skargi do wojewódzkiego sądu administracyjnego dopuszczalne jest zatem wyłącznie na rozstrzygnięcie organu wydane w wyniku rozpoznania wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy.
Sąd I instancji zauważył, że z art. 179 ust. 4 ustawy Prawo wodne wynika, że z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy do starosty zwraca się spółka wodna, której uchwała została uchylona decyzją starosty. Jednak zdaniem Sądu I instancji, wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy odnosi się nie do uchwały uchylonej przez starostę, lecz do uchwały, której nieważność stwierdził starosta w trybie art. 179 ust. 2 ustawy Prawo wodne. Wymóg złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy wynika z treści artykułu odnoszącego się wyłącznie do instytucji stwierdzenia nieważności uchwały organów spółki wodnej. Ponadto w ustawie Prawo wodne w ramach nadzoru i kontroli nad działalnością spółek, ustawodawca nie przyznał staroście kompetencji do uchylania uchwał organów spółki wodnej, a wyłącznie do stwierdzenia nieważności takiej uchwały, w sytuacji gdy jest ona sprzeczna z prawem lub statutem spółki wodnej.
Skargą kasacyjną od powyższego postanowienia wniosła Spółka.