Dnia 26 listopada 2020 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Paweł Miładowski, , , po rozpoznaniu w dniu 26 listopada 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej S. Ł. i M. Ł. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 marca 2020 r., sygn. akt VII SAB/Wa 215/19 o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi S. Ł. i M. Ł. na bezczynność Ministra [...] w przedmiocie udzielenia upoważnienia na odstępstwo od przepisów techniczno-budowlanych postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 12 marca 2020 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", odrzucił skargę, uznając, że skarżącym nie przysługiwało uprawnienie do wniesienia skargi do Sądu Administracyjnego na bezczynność w zakresie udzielenia upoważnienia bądź odmowy udzielenia przez Ministra [...] upoważnienia na odstępstwo od przepisów techniczno-budowlanych.
Sąd wskazał, że skarżący złożyli skargę na bezczynność Ministra [...] w sprawie rozpatrzenia wniosku Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w O. o wydanie upoważnienia do udzielenia zgody na odstępstwo od przepisów rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, o których mowa w art. 7 ustawy Prawo budowlane, jak wskazuje art. 9 Prawa budowlanego. Z przepisu tego wynika, że wniosek o odstępstwo składa organ architektoniczny do Ministra, który ustanowił przepisy techniczno-budowlane i wydaje rozstrzygniecie w tej kwestii. Dopiero posiadając upoważnienie Ministra organ administracji architektoniczno-budowlanej (a w tej sprawie zgodnie z wyrokiem NSA z 14 czerwca 2016 r., sygn. akt. II OSK 2480/14, także organ nadzoru budowlanego) w drodze postanowienia, udziela bądź odmawia zgody na odstępstwo. Upoważnienie Ministra jest zatem wyłącznie pismem skierowanym, przez organ administracyjny do innego organu administracyjnego o udzielenie zgody w drodze wyjątku. Nie jest zatem ani decyzją administracyjną, ani postanowieniem wydanym w postępowaniu administracyjnym, egzekucyjnym lub zabezpieczającym, o jakich mowa w art. 3 § 2 pkt 1-3 p.p.s.a., ani żadnym z aktów wymienionych w art. 3 § 2 pkt 5-7 p.p.s.a. Nie jest także innym aktem lub czynnością z zakresu administracji publicznej dotyczącym uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa z zakresu administracji publicznej, w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. Z aktem lub czynnością w rozumieniu tego przepisu mamy do czynienia, gdy odnosi się on do zewnętrznych, konkretnie imiennie oznaczonych podmiotów, co do których organ administracji działa w sposób władczy poprzez stwierdzenie, ustalenie lub potwierdzenie uprawnienia lub obowiązku wynikającego z przepisów prawa administracyjnego. Upoważnienie nie wywołuje bezpośredniego skutku w postaci potwierdzenia uprawnień lub nałożenia obowiązków na imiennie oznaczone podmioty. W konsekwencji postępowanie toczące się wyłącznie między dwoma organami administracyjnymi nie mieści się zamkniętym katalogu spraw rozstrzyganych przez sądy administracyjne, określonych w art. 3 p.p.s.a. Dopiero na podstawie udzielonego upoważnienia organ wnioskujący może wydać akt administracyjny (w formie postanowienia), który rodzi prawa czy obowiązki po stronie jej adresata (organ udziela bądź odmawia zgody na odstępstwo).