Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Maria Czapska - Górnikiewicz po rozpoznaniu w dniu 10 listopada 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. R. i K. R. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 lipca 2016 r. sygn. akt IV SA/Wa 1643/16 odrzucającego skargę A. R. i K. R. na rozporządzenie Wojewody Mazowieckiego z dnia 7 sierpnia 2007 r. nr 50 w przedmiocie utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania dla Portu Lotniczego im. Fryderyka Chopina w Warszawie postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 25 lipca 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę A. R. i K. R. na rozporządzenie Wojewody Mazowieckiego z dnia 7 sierpnia 2007 r. w sprawie utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania dla Portu Lotniczego im. Fryderyka Chopina w Warszawie.
Jak wskazał Sąd pierwszej instancji, skarżący podali, że są właścicielami nieruchomości zabudowanej domem jednorodzinnym, znajdującym się na obszarze ww. rozporządzenia, a zatem zostali dotknięci wszelkimi ograniczeniami przewidzianymi w treści tego aktu, który ograniczył ich w sferze prawa własności i dlatego mają interes prawny w stwierdzeniu jego nieważności.
Odrzucając powyższą skargę, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał ją za niedopuszczalną "z innych przyczyn" to jest ze względu na utratę bytu prawnego kwestionowanego rozporządzenia przed wniesieniem skargi. Wskazując na podstawę prawną wydania przedmiotowego rozporządzenia Wojewody Mazowieckiego z dnia 7 sierpnia 2007 r., tj. art. 135 § 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2006 r. Nr 129, poz. 902 ze zm.), która została zmieniona przez art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze zmianami w podziale zadań i kompetencji administracji terenowej (Dz. U. Nr 175, poz. 1462 ze zm.), Sąd podkreślił, że właściwość organu do utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania oraz określenie formy aktu utworzenia takiego obszaru - przez sejmik województwa w drodze uchwały - określone zostało już z dniem 1 stycznia 2008 r. powołaną wyżej ustawą z dnia 29 lipca 2005 r. O dalszym obowiązywaniu dotychczasowych rozporządzeń wojewodów rozstrzygał art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r., stanowiąc o utrzymaniu ich w mocy do czasu wydania nowych aktów prawa miejscowego przez organy przejmujące zadania i kompetencje. Rozważając z kolei, jaki wpływ na obowiązywanie ww. rozporządzenia miało wejście w życie w dniu 15 listopada 2008 r. ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, Sąd omówił rozbieżności w orzecznictwie sądów administracyjnych i Sądu Najwyższego odnośnie tego, czy ww. nowelizacja spowodowała utratę mocy obowiązującej rozporządzenia. Zdaniem jednak Sądu pierwszej instancji, niezależnie od tego w jakiej dacie przedmiotowe rozporządzenie utraciło moc obowiązującą, istotne jest, że w dniu wnoszenia niniejszej skargi, to jest w dniu 1 czerwca 2016 r., rozporządzenie to już nie obowiązywało ze względu na ukształtowanie stanu prawnego uchwałą Sejmiku Województwa Mazowieckiego z dnia 20 czerwca 2011 r. nr 76/11. To z kolei prowadzi do wniosku, że skoro zaskarżone rozporządzenie utraciło byt prawny przed wniesieniem skargi, to takie nieobowiązujące rozporządzenie w dniu wnoszenia skargi nie może być przedmiotem kontroli sądowej, bowiem nie istniał przedmiot kontroli sądowej, a w konsekwencji prowadzenie tej kontroli przez Sąd stało się niedopuszczalne.