Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Teresa Zyglewska po rozpoznaniu w dniu 20 lutego 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Rzecznika Praw Obywatelskich na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 9 października 2019 r., sygn. akt II SA/Rz 670/19 odrzucającego skargę Stowarzyszenia [...] na uchwałę Sejmiku Województwa Podkarpackiego z dnia [...] marca 2019 r. nr [...] w przedmiocie zmiany uchwały nr [...] z dnia [...] stycznia 2017 r. w sprawie uchwalenia Planu Gospodarki Odpadami dla Województwa Podkarpackiego 2022 postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Postanowieniem z 9 października 2019 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie odrzucił skargę Stowarzyszenia [...] z siedzibą w [...] (skarżący) na uchwałę Semiku Województwa Podkarpackiego z dnia [...] marca 2019 r. nr [...] w przedmiocie zmiany uchwały nr [...] z dnia [...] stycznia 2017 r. w sprawie uchwalenia Planu Gospodarki Odpadami dla Województwa Podkarpackiego 2022.
Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym.
Sejmik Województwa Podkarpackiego uchwałą z dnia [...] marca 2019 r. nr [...] uchwalił zmianę uchwały z dnia [...] stycznia 2017 r. nr [...] w przedmiocie uchwalenia Planu Gospodarki Odpadami dla Województwa Podkarpackiego 2022. Na powyższą uchwałę Stowarzyszenie wniosło skargę w części dotyczącej § 1 pkt 2, § 1 pkt 6 w zakresie odnoszącym się do "instalacji MBP w [...]", § 1 pkt 7 w zakresie odnoszącym się do "instalacji MBP w [...]", § 2 pkt 1, § 2 pkt 5.
W uzasadnieniu skargi Stowarzyszenie podniosło, że swojego interesu prawnego upatruje w ciążącym na nim obowiązku należytego wykonania celów statutowych, ukierunkowanych na dobro mieszkańców społeczności lokalnej i ochronę środowiska. Skarżący wskazał, że funkcjonowanie instalacji E. w bezpośrednim sąsiedztwie budynków mieszkalnych oddziałuje szkodliwie na lokalną społeczność, zaś regulacje wpisujące instalację mechaniczno-biologicznego przetwarzania odpadów E. w [...] jako instalację posiadającą status Regionalnej Instalacji Przetwarzania Odpadów Komunalnych, naruszają art. 16 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 1 lipca 2011 r. ustawy z dnia 1 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2011 r. Nr 152, poz. 897 ze zm.), art. 35 ust. 6 ustawy o odpadach oraz art. 7 Konstytucji. W związku z powyższym Stowarzyszenie wniosło o wykreślenie instalacji E. z Planu Gospodarki Odpadami dla Województwa Podkarpackiego 2022 oraz uchwały wykonawczej, względnie zastąpienie kwestionowanych zapisów wpisem o treści: "instalacja mechanicznego przetwarzania odpadów (MP) E. w [...] o wydajności 18 tys. Mg/rok" oraz o zasądzenie kosztów postępowania.
Skarżący wskazał, że instalacja E. nie może być instalacją RIPOK MBP, gdyż nie spełnia wymagań przepisów przejściowych ustawy z dnia 1 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach oraz niektórych innych ustaw z uwagi na to, że przed dniem 1 stycznia 2012 r. nie posiadała decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach ani decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu dla instalacji mechaniczno-biologicznego przetwarzania; nie spełnia definicji RIPOK MBP, gdyż nie ma prawa prowadzić procesu biologicznego przetwarzania odpadów i może być, co najwyżej, instalacją mechanicznego przetwarzania odpadów (instalacją MP), a nie instalacją mechaniczno-biologicznego przetwarzania odpadów (instalacją MBP); nie spełnia definicji RIPOK MBP, gdyż może przetwarzać odpady jedynie w ilości 18 tys. Mg/rok, a jest to wielkość niewystarczająca dla instalacji o statusie RIPOK.