Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Kremer po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej [...] Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w [...] od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 7 maja 2015 r., sygn. akt II SA/Łd 1172/14 o odrzuceniu skargi [...] Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w [...] na zarządzenie Starosty [...] z dnia [...] marca 2013 r. Nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia uproszczonych planów urządzenia lasów postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Postanowieniem z 7 maja 2015 r., sygn. akt II SA/Łd 1172/14 WSA w Łodzi odrzucił skargę spółki na zarządzenie Starosty [...] w przedmiocie zatwierdzenia uproszczonych planów urządzenia lasów. Sąd wskazał, że zgodnie z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej jako: p.p.s.a.), skargę do sądu administracyjnego można wnieść jedynie po wyczerpaniu środków zaskarżenia. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 p.p.s.a.). Z tym zastrzeżeniem, że jeżeli ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi, skargę na akty lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a., można wnieść po uprzednim wezwaniu na piśmie właściwego organu - w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu aktu lub podjęciu innej czynności - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 p.p.s.a.).
W judykaturze nie jest sporne, iż kwestionowany w skardze akt - zarządzenie w sprawie zatwierdzenia uproszczonych planów lasu nie stanowiących własności Skarbu Państwa, należących do osób fizycznych i wspólnot gruntowych - stanowi akt lub czynność z zakresu administracji publicznej dotyczący uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa (art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a.) - (por. np. wyrok NSA z dnia 12 marca 2014 r., sygn. akt II OSK 2477/12; wyrok WSA w Poznaniu z dnia 16 kwietnia 2014 r., sygn. akt II SA/Po 1301/13).
Z treści przepisu art. 52 § 3 p.p.s.a. wynika, iż jeżeli ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi, skargę na akty lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 i 4a, można wnieść po uprzednim wezwaniu na piśmie właściwego organu - w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu aktu lub podjęciu innej czynności - do usunięcia naruszenia prawa.
Dostrzec zdaniem sądu należy, że wezwanie do usunięcia naruszenia prawa powinno zostać wniesione w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu aktu lub podjęciu innej czynności. Jednocześnie z treści art. 52 § 3 p.p.s.a. wywieść należy, że wezwanie do usunięcia naruszenia prawa po upływie czternastodniowego terminu jest niedopuszczalne, zatem wezwanie faktycznie dokonane po upływie prawem przewidzianego terminu trzeba uznać za nieskuteczne. Takie wadliwe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa należy traktować na równi z brakiem wezwania. Upływ tego terminu wyłącza bowiem możliwość skutecznego zaskarżenia do sądu czynności, o której mowa w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. (por. np. postanowienie NSA z dnia 8 września 2014 r., sygn. akt I FSK 1301/14).