Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Anna Łuczaj po rozpoznaniu w dniu 11 października 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej B. B. i J. B. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 grudnia 2016 r., sygn. akt IV SA/Wa 2759/16 odrzucające skargę B. B. i J. B. na rozporządzenie Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] sierpnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania dla P. postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, postanowieniem z dnia 21 grudnia 2016 r., sygn. akt IV SA/Wa 2759/16, odrzucił skargę B. B. i J. B. na rozporządzenie Wojewody Mazowieckiego z dnia[...]sierpnia 2007r. nr [...] w przedmiocie utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania dla P. i zwrócił skarżącym cały uiszczony wpis od skargi.
W uzasadnieniu powyższego postanowienia Sąd wskazał, że skarżący są właścicielami nieruchomości, oznaczonej jako działki ewidencyjne nr [...] i [...] obr. [...] w W., która została objęta utworzonym na mocy zaskarżonego rozporządzenia obszarem ograniczonego użytkowania. Skarżący nabyli przedmiotową nieruchomość w 1999 r. i na podstawie pozwolenia na budowę udzielonego w 2000 r. zrealizowali na niej inwestycję budowlaną. W skardze zarzucono wydanie zaskarżonego rozporządzenia z naruszeniem art. 174 ust. 3 w zw. z art. 112a ustawy Prawo ochrony środowiska oraz § 1 w zw. z zał. (Tabela) 2 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku. W punkcie 5 uzasadnienia skargi skarżący zauważyli, że obecnie akt prawny, jakim było zaskarżone rozporządzenie Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] sierpnia 2007 r. nr [...] już nie obowiązuje, a Obszar Ograniczonego Użytkowania wokół P. konstytuuje uchwała Sejmiku Województwa Mazowieckiego. Niemniej jednak, w ocenie skarżących, zaskarżone rozporządzenie może dalej wywoływać skutki prawne w związku z możliwością stwierdzenia nieważności pozwoleń na budowę, które są w sposób oczywisty sprzeczne z § 4 ust. 1 pkt 3 zaskarżonego aktu.
Uzasadniając odrzucenie skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie podniósł, że zgodnie z art. 58 § 1 pkt 6 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi sąd odrzuca skargę, jeżeli z innych przyczyn wniesienie skargi jest niedopuszczalne. Niedopuszczalność skargi z innych przyczyn ma miejsce m.in., gdy brak jest przedmiotu zaskarżenia.
Następnie Sąd wskazał, że zaskarżone rozporządzenie zostało wydane na podstawie art. 135 ust. 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska, który w ówczesnym stanie prawnym stanowił, że obszar ograniczonego użytkowania dla przedsięwzięcia mogącego znacząco oddziaływać na środowisko, o którym mowa w art. 51 ust. 1 pkt 1, lub dla zakładów, lub innych obiektów, gdzie jest eksploatowana instalacja, która jest kwalifikowana jako takie przedsięwzięcie, tworzy wojewoda, w drodze rozporządzenia. Na podstawie art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze zmianami w podziale zadań i kompetencji administracji terenowej (Dz. U. Nr 175, poz. 1462), a następnie na podstawie art. 144 pkt 21 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227) nastąpiła zmiana brzmienia art. 135 ust. 2 ustawy Prawo ochrony środowiska. Od 15 listopada 2008 r. stanowi on, że obszar ograniczonego użytkowania dla przedsięwzięcia mogącego zawsze znacząco oddziaływać na środowisko w rozumieniu ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, lub dla zakładów, lub innych obiektów, gdzie jest eksploatowana instalacja, która jest kwalifikowana jako takie przedsięwzięcie, tworzy sejmik województwa, w drodze uchwały. Nastąpiła zatem zmiana przepisu upoważniającego do wydania rozporządzenia w sprawie utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania dla P., a ustawodawca nie przewidział przepisów przejściowych, które wskazywałyby na utrzymanie w mocy kwestionowanego przez skarżących rozporządzenia (czy szerzej - przepisów wykonawczych, dla których podstawę stanowił art. 135 ust. 2 we wcześniejszym brzmieniu). W dniu [...] czerwca 2011 r. Sejmik Województwa Mazowieckiego, działając m.in. na podstawie art. 135 ust. 2 ustawy Prawo ochrony środowiska, podjął natomiast uchwałę nr 76/11 w sprawie utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania dla P. (Dz. Urz. Woj. Maz. z [...] r. Nr [...], poz. [...] ze zm.). Wobec powyższego, w ocenie Sądu, nie ulega wątpliwości, że przed wniesieniem przedmiotowej skargi (19 września 2016 r.) nie istniał określony w niej przedmiot zaskarżenia, tj. rozporządzenie Wojewody z dnia [...] sierpnia 2007 r. nr [...].