Dnia 12 października 2011 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Marzenna Linska - Wawrzon po rozpoznaniu w dniu 12 października 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Stowarzyszenia [...] z siedzibą w Ł. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 30 września 2010 r., sygn. akt III SA/Łd 492/10 o odrzuceniu skargi Stowarzyszenia [...] z siedzibą w Ł. na uchwałę Rady Miejskiej w Łodzi z dnia 31 marca 2010 r., nr LXXXIII/1447/10, w przedmiocie uznania skargi na działanie Prezydenta Miasta Łodzi za zasadną postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Postanowieniem z dnia 30 września 2010 r., sygn. akt III SA/Łd 492/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi odrzucił skargę Stowarzyszenia [...] z siedzibą w Ł. na uchwałę Rady Miejskiej w Łodzi z dnia 31 marca 2010 r., nr LXXXIII/1447/10, w przedmiocie uznania skargi na działanie Prezydenta Miasta Łodzi za zasadną.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że zakres właściwości rzeczowej sądów administracyjnych wyznacza katalog skarg na określone w art. 3 § 2 ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. zwana dalej "p.p.s.a."), działania organów administracji publicznej lub ich bezczynność. Katalog ten rozszerzają przepisy ustaw szczególnych, które przewidują kontrolę tego sądu w sprawach nieprzewidzianych w art. 3 § 2 p.p.s.a. Warunkiem dopuszczalności skargi jest pozostawanie sprawy, której ona dotyczy w kognicji sądu administracyjnego, ponieważ zgodnie z art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a. jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego skarga podlega odrzuceniu.
W przedmiotowej sprawie zaskarżoną uchwałę podjęto na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym oraz art. 229 pkt 3 k.p.a.
Zdaniem Sądu I instancji skarga dotyczy uchwały podjętej w wyniku rozpoznania skargi wniesionej w trybie art. 227 k.p.a. (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.). W orzecznictwie sądowoadministracyjnym panuje ugruntowany pogląd, że skarga ta jest odformalizowanym środkiem obrony i ochrony różnych interesów jednostki, których naruszenie nie daje podstaw do żądania wszczęcia postępowania administracyjnego. Skargi takie są załatwiane w samodzielnym, jednoinstancyjnym postępowaniu uproszczonym, kończącym się czynnością materialno - techniczną (zawiadomieniem o sposobie załatwienia sprawy będącej przedmiotem skargi). W postępowaniu tym nie rozstrzyga się konkretnej sprawy administracyjnej, nie jest wydawany akt administracyjny, ani dokonywana czynność z zakresu administracji publicznej dotycząca uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa. Zainteresowanemu podmiotowi nie przysługuje prawo do zaskarżenia niesatysfakcjonującej odpowiedzi. Sąd administracyjny kontroluje działalność administracji publicznej w zakresie określonym w p.p.s.a., a ta forma działalności administracji (skargi powszechne w rozumieniu Działu VIII K.p.a.) nie została wymieniona w art. 3 § 2 p.p.s.a. Nie przewidują dopuszczalności zaskarżenia działań realizowanych w ramach tego postępowania także żadne ustawy szczególne. Tym samym ocena prawidłowości prowadzenia postępowania skargowego w trybie przepisów działu VIII k.p.a. nie podlega kontroli sądów administracyjnych. W konsekwencji tego w zakresie właściwości sądów administracyjnych nie pozostaje również sposób załatwienia skargi powszechnej przez uprawniony organ (art. 237 § 1 i 3 k.p.a.) niezależnie od formy, jaka zostanie temu nadana, a więc także wówczas, gdy nastąpi to w formie uchwały, która jest w takim jedynie zawiadomieniem o sposobie załatwienia sprawy.