Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA - Włodzimierz Ryms (spr) po rozpoznaniu w dniu 21 grudnia 2007 r., na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej "[...]" Sp. z o.o. w W. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 5 września 2007 r., sygn. akt II SAB/Kr 61/07 w zakresie odrzucenia skargi w sprawie ze skargi "[...]" Sp. z o.o. w W. na bezczynność Starosty Powiatowego w B. w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o zatwierdzenie projektu budowlanego i wydanie pozwolenia na rozbudowę stacji bazowej telefonii komórkowej postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Postanowieniem z dnia 5 września 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odrzucił skargę "[...]" Sp. z o.o. w W. na bezczynność Starosty Powiatowego w B. w przedmiocie udzielenia pozwolenia na rozbudowę stacji bazowej telefonii komórkowej. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że na niezałatwienie sprawy w terminie stronie służy zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia. Zażalenie to jest środkiem zaskarżenia przewidzianym w art. 52 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), który skarżący musi wyczerpać, aby móc skutecznie wnieść skargę do sądu administracyjnego. Skarżący nie złożył zażalenia na bezczynność Starosty B. do właściwego wojewody, a zatem nie wyczerpał środków zaskarżenia, co powoduje, że skarga jest niedopuszczalna.
W skardze kasacyjnej od tego postanowienia skarżąca Spółka zarzuciła naruszenie przepisów art. 64 § 2 k.p.a. w związku z art. 37 § 1 k.p.a., art. 52 § 1 i 2 oraz art. 52 § 3 w związku z art. 53 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skarżąca Spółka podniosła, że Sąd pierwszej instancji nieprawidłowo przyjął, iż w sytuacji, gdy organ administracji publicznej pozostawia wniosek strony bez rozpoznania w trybie art. 64 § 2 k.p.a., to aby skutecznie wnieść skargę do sądu administracyjnego na bezczynność organu administracji, strona jest obowiązana do złożenia zażalenia w trybie art. 37 § 1 k.p.a. Skarżący nie zarzucił bowiem Staroście Powiatowemu w B. przewlekłości postępowania, ale bezczynność wyrażającą się wadliwą interpretacją przepisów.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W skardze kasacyjnej skarżąca Spółka zaprezentowała pogląd, iż aby skutecznie wnieść skargę na bezczynność organu, w przypadku gdy organ pozostawił podanie bez rozpoznania, stosownie do treści art. 64 § 2 k.p.a. skarżąca nie jest zobowiązana do złożenia zażalenia w trybie art. 37 § 1 k.p.a. Takie stanowisko jest błędne.
Jak słusznie podniesiono w skardze kasacyjnej, w przypadku pozostawienia podania bez rozpoznania, osobie, która zarzuca organowi administracji publicznej bezczynność polegającą na zaniechaniu wszczęcia postępowania administracyjnego (pozostawienie pisma bez rozpoznanie na podstawie art. 64 § 2 k.p.a), przysługuje skarga na bezczynność. Skargę taką wnosi się na ogólnych zasadach. Oznacza to, że warunkiem wniesienia skargi na bezczynność jest także wyczerpanie środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie (art. 52 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). Zażalenie, o którym mowa w art. 37 § 1 k.p.a., jest środkiem zaskarżenia przewidzianym w art. 52 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi pod warunkiem, że środek ten przysługiwał stronie w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Zatem dla uznania wyczerpania środków zaskarżenia przez stronę skarżącą w sprawie dotyczącej bezczynności, konieczne jest wniesienie stosownego zażalenia do organu administracji wyższego stopnia, bez względu na to, czy organ pozostający w bezczynności nie załatwił sprawy w terminie, ponieważ nie podjął żadnej czynności, czy też dlatego, że pozostawił podanie bez rozpoznania, stosowanie do treści art. 64 § 2 k.p.a.
W rozpoznawanej sprawie pismem z dnia [...] Starosta Powiatowy w B. poinformował skarżącą Spółkę, że jej wniosek o pozwolenie na rozbudowę stacji bazowej telefonii komórkowej został pozostawiony bez rozpoznania, stosownie do art. 64 § 2 k.p.a., z uwagi na to, że mimo wezwania, nie usunęła braków wniosku. Organem wyższego stopnia w stosunku do Starosty Powiatowego w B. w sprawach dotyczących pozwolenia na budowę jest Wojewoda M. Zatem przed wniesieniem do sądu administracyjnego skargi na bezczynność Starosty Powiatowego w B., skarżący, aby spełnić warunek wyczerpania środków zaskarżenia, powinien wnieść do Wojewody M. zażalenie na niezałatwienie przez Starostę Powiatowego w B. sprawy w terminie.
Mając powyższe względy na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że zarzuty podnoszone w skardze kasacyjnej nie podważają stanowiska przyjętego przez Sąd pierwszej instancji, iż skarżąca Spółka powinna przed wniesieniem skargi na bezczynność wnieść zażalenie, o którym mowa w art. 37 § 1 k.p.a.
W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji postanowienia.