Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Bożena Walentynowicz po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Komendanta Głównego Policji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 lipca 2008 r., sygn. akt VI SA/Wa 902/08 w sprawie ze skargi W. B. na decyzję Komendanta Głównego Policji z [...] 2008 r., nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską postanawia: podjąć zawieszone postępowanie.
Postanowieniem z dnia 26 sierpnia 2009 r., sygn. akt II OSK 1726/08 Naczelny Sąd Administracyjny, zawiesił postępowanie ze skargi kasacyjnej Komendanta Głównego Policji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 lipca 2008 r., sygn. akt VI SA/Wa 902/08, z uwagi na wniosek Rzecznika Praw Obywatelskich skierowany do Naczelnego Sądu Administracyjnego o rozstrzygnięcie zagadnienia prawnego: "czy sam fakt skazania prawomocnym orzeczeniem sądu za przestępstwo wymienione w art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2004 r., Nr 52, poz. 525 ze zm.) uzasadnia cofnięcie pozwolenia na posiadanie broni czy też niezbędne jest dodatkowo wykazanie, iż przestępstwo to realnie wskazuje na możliwość użycia broni w celu sprzecznym z Interesem bezpieczeństwa lub porządku publicznego?".
Stosownie do treści art. 128 § 1 pkt 4 p.p.s.a. Sąd postanowi podjąć postępowanie z urzędu, gdy ustanie przyczyna zawieszenia.
W dniu 18 listopada 2009 r. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznał wniosek Rzecznika Praw Obywatelskich, orzekając, że osoba skazana prawomocnym orzeczeniem sądu za przestępstwo przeciwko życiu, zdrowiu lub mieniu jest osobą, co do której istnieje uzasadniona obawa, że może użyć broni w celu sprzecznym z interesem bezpieczeństwa lub porządku publicznego, co uzasadnia cofnięcie pozwolenia na broń takiej osobie, na podstawie art. 15 ust. 1 pkt 6 i art. 18 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2004 r., Nr 52, poz. 525 ze zm.)
A zatem, należy uznać, że ustała przyczyna zawieszenia postępowania.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 128 § 1 pkt 4 w związku z art. 131 i art. 193 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.