Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Teresa Kobylecka po rozpoznaniu w dniu 7 czerwca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku D. Z. o wstrzymanie wykonania decyzji Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia 20 stycznia 2010r., nr ... w sprawie ze skargi kasacyjnej D. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia z dnia 14 listopada 2016r. sygn. akt IV SA/Wa 1669/16 w sprawie ze skargi D. Z. na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia 18 kwietnia 2016 r. nr ... w przedmiocie nałożenia obowiązku przekazania odpadów postanawia wstrzymać wykonanie decyzji Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia 20 stycznia 2010r., nr ...
Wyrokiem z dnia 14 listopada 2016r., sygn. akt IV SA/Wa 1669/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia 18 kwietnia 2016 r. nr ... w przedmiocie nałożenia obowiązku przekazania odpadów.
W skardze kasacyjnej z dnia 20 stycznia 2017r. D. Z. wniósł o wstrzymanie wykonania "decyzji I instancyjnej Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia 20 stycznia 2010r., nr ..."
Przedmiotem zaskarżenia do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego była decyzja Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z 18 kwietnia 2016 r., nr ... Na mocy tej decyzji Główny Inspektor rozpatrzył wniosek D. Z., w sprawie ponownego rozpatrzenia sprawy zakończonej decyzją Głównego Inspektora Ochrony Środowiska, znak: ... z 20 stycznia 2010 r. W wyniku rozpoznania wniosku Główny Inspektor uchylił własną decyzję z 20 stycznia 2010 r., w zakresie nałożenia na skarżącego obowiązku przekazania odpadu w postaci uszkodzonego pojazdu marki: L., o numerze identyfikacyjnym nadwozia: ..., do przedsiębiorcy prowadzącego stację demontażu lub do przedsiębiorcy prowadzącego punkt zbierania pojazdów oraz orzekł o nałożeniu na skarżącego obowiązku przekazania odpadów o kodzie 16 01 22 w postaci: błotnika przedniego lewego, drzwi przednich lewych, zderzaka przedniego, lampy reflektorowej, zawieszenia koła przedniego lewego (wahacz oraz amortyzator), podłużnicy przedniej lewej ramy nośnej ze wspornikiem, pochodzących z uszkodzonego pojazdu marki: L., o numerze identyfikacyjnym nadwozia: ., do przedsiębiorcy posiadającego zezwolenie właściwego organu na prowadzenie działalności w zakresie zbierania lub przetwarzania odpadów o ww. kodzie. Organ określił, że obowiązek może być wykonany za pośrednictwem przedsiębiorcy posiadającego decyzję właściwego organu na prowadzenie działalności w zakresie zbierania odpadów o kodzie 16 01 22. Ponadto utrzymał w mocy decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z 20 stycznia 2010 r. w pozostałym zakresie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 8 sierpnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji z dnia 18 kwietnia 2016 r., nr ... wstrzymał wykonanie zaskarżonej decyzji.
Jak wskazano powyżej, w skardze kasacyjnej z dnia 20 stycznia 2017r. D. Z. wniósł o wstrzymanie wykonania Decyzji I instancyjnej Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia 20 stycznia 2010r., nr ...
W uzasadnieniu wniosku skarżący wskazał, że Decyzja I Instancyjna, która jest w obrocie i zawiera rygor natychmiastowej wykonalności, mogłaby ulec wykonaniu. Decyzją tą organ administracyjny nałożył na skarżącego obowiązek przekazania sprowadzonego samochodu marki L. do przedsiębiorcy prowadzącego stację demontażu lub przedsiębiorcy prowadzącego punkt zbierania pojazdów. Nałożony na skarżącego obowiązek, organ wywiódł z domniemanego uznania pojazdu za odpad. Z racji faktu, iż Skarżący nie zgadza się z powyższą kwalifikacją - toczy się niniejsze postępowanie przed Naczelnym Administracyjnym. Skarżący wskazał, iż pojazd objęty postępowaniem, stanowi pojazd o unikatowych właściwościach. Jest to limuzyna marki L., której zakup nie jest możliwy na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. W związku z powyższym, w przypadku pozytywnego dla Skarżącego rozstrzygnięcia przez NSA postępowania z niniejszej skargi - Skarżący nie miałby możliwości nabycia pojazdu wprost odpowiadającego indywidualnym właściwościom pojazdu będącego przedmiotem sporu w niniejszym postępowaniu a ewentualna wartość pieniężna nie przedstawiałaby znaczenia dla Skarżącego. Nastąpiłaby więc sytuacja, w której brak byłoby możliwości odwrócenia skutków wykonania decyzji, które mogłyby być uznane przez Naczelny Sąd Administracyjny za błędne.