Skarga kasacyjna na postanowienie Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w przedmiocie uzgodnienia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Adamiak (spr.), , , po rozpoznaniu w dniu 23 maja 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej R. Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 marca 2012 r. sygn. akt IV SA/Wa 125/12 o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi R. Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie na postanowienie Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia [...] lipca 2011 r. Nr [...] w przedmiocie uzgodnienia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego postanawia: oddalić skargę kasacyjną.

Inne orzeczenia o symbolu:
6150 Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewódzki Konserwator Zabytków
Uzasadnienie strona 1/4

R. z siedzibą w W. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na postanowienie Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia [...] lipca 2011 r. Nr [...], którym uzgodniono projekt miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru Nowa Praga w Warszawie.

W odpowiedzi na skargę Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków wniósł o jej odrzucenie podnosząc, że skarga na powyższe postanowienie jest niedopuszczalna.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie rozpoznając skargę stwierdził, że postanowienie Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia [...] lipca 2011 r. Nr [...], którego legalność kwestionuje strona skarżąca, zostało wydane na wniosek Prezydenta m.st. Warszawy i dotyczyło uzgodnienia projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru Nowa Praga w Warszawie. Było to zatem postanowienie uzgodnieniowe, wynikające z treści art. 17 pkt 6 lit. b ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym w dniu wydania tego postanowienia.

Sąd wskazał, że w orzecznictwie sądów administracyjnych zgodnie przyjmuje się, iż w procedurze uzgodnień miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie są uznawane za strony ani właściciele, ani użytkownicy wieczyści terenów objętych planem, a status strony ma jedynie organ gminy. Powyższe oznacza, że zażalenie (wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy) na postanowienie w przedmiocie uzgodnienia projektu miejscowego planu może wnieść jedynie wójt, burmistrz lub prezydent miasta, który sporządzał dany projekt planu.

Sąd stwierdził, że uzgadnianie projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jest jednym z etapów procedury planistycznej, prowadzącej do uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - aktu prawa miejscowego. Procedurę planistyczną w gminie regulują przepisy rozdziału 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Przepisy natomiast ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) mają zastosowanie tylko w przypadkach ściśle określonych, tak jak to ma miejsce w art. 24 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego nie można stosować w sprawach regulowanych przepisami rozdziału 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, gdyż nie są to sprawy, o których mowa w art. 1 Kodeksu postępowania administracyjnego. Postępowanie planistyczne nie jest bowiem postępowaniem prowadzonym w celu załatwienia indywidualnej sprawy w drodze decyzji administracyjnej, której adresatem jest strona postępowania administracyjnego. Zajęcie stanowiska przez inny organ przy sporządzaniu projektu studium lub projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ma charakter aktu nadzoru nad działalnością gminy przewidzianego przepisami szczególnymi. Gmina jest podmiotem władzy publicznej, dysponującym tzw. władztwem planistycznym. Władztwo to nie ma charakteru absolutnego, ustawodawca przewidział bowiem środki prawne wpływania szerokiego kręgu podmiotów na proces planistyczny, takim środkiem jest m.in. uzgodnienie projektu planu z odpowiednimi organami. Wśród tych form nie ma jednak prawa właścicieli (użytkowników nieruchomości) do udziału w charakterze strony w postępowaniu uzgodnieniowym, stanowiącym etap postępowania planistycznego prowadzonego przez organy gminy. Uzgodnienie w procesie planistycznym jest władczą ingerencją w sferę zadań zdecentralizowanych wykonywanych samodzielnie przez gminę i ochronie tej samodzielności służy art. 106 Kodeksu postępowania administracyjnego z przewidzianymi tam środkami ochrony.

Strona 1/4
Inne orzeczenia o symbolu:
6150 Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewódzki Konserwator Zabytków