Skarga kasacyjna na decyzję Ministra Gospodarki Morskiej w przedmiocie opuszczenia polskich obszarów morskich
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Alicja Plucińska - Filipowicz po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej [...] B.V. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 kwietnia 2007 r., sygn. akt IV SA/Wa 1912/06 odrzucające skargę [...] B.V. na decyzję Ministra Gospodarki Morskiej z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie opuszczenia polskich obszarów morskich postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.

Inne orzeczenia o symbolu:
6167 Rybołówstwo morskie, i rybactwo śródlądowe
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Odrzucenie skargi
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Gospodarki Morskiej
Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 12 kwietnia 2007 r., sygn. akt IV SA/Wa 1912/06, odrzucił skargę [...] B.V. na decyzję Ministra Gospodarki Morskiej z dnia [...] w przedmiocie opuszczenia polskich obszarów morskich. W uzasadnieniu Sąd podniósł, że reprezentujący skarżących R. H., który ustanowił pełnomocników do występowania przed sądami w imieniu spółki [...] B.V., nie figuruje w rejestrze osób zatrudnionych przez nią, a zatem w myśl art. 35 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm./, zwanej dalej "ppsa", nie jest pracownikiem skarżącej spółki i nie mógł sam prawidłowo umocować pełnomocników, dlatego też skarga, stosownie do art. 58 § 1 pkt 3 ppsa podlegała odrzuceniu.

Skargę kasacyjną na powyższe postanowienie wniosła skarżąca Spółka, reprezentowana przez adwokata, wnosząc o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz o wyznaczenie rozprawy ze względu na istniejące rozbieżności w orzecznictwie. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucono naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na wynik sprawy, a to:

- art. 57 w związku z art. 34, art. 35 § 2, art. 46 § 1 ppsa poprzez przyjęcie, że skarga nie spełnia wszystkich wymogów formalnych pisma procesowego, pomimo że dołączono do niej pełnomocnictwo, a w dacie wydania zaskarżonego postanowienia Sąd posiadał wiedzę, iż osoba udzielająca pełnomocnictwa była pracownikiem, a ponadto skarżąca osobiście potwierdziła wniesienie skargi,

- art. 44 § 1 i 2 ppsa poprzez niezastosowanie pomimo potwierdzenia treści skargi przez stronę,

- art. 49 § 1 i 58 § 1 pkt 3 ppsa przez niewezwanie skarżącej do uzupełnienia braku formalnego w postaci braku podpisu na skardze, w sytuacji gdy zdaniem Sądu skarga była złożona przez pełnomocników nienależycie umocowanych.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że skarga kasacyjna zasługuje na uwzględnienie.

Zasadą jest, że stosownie do art. 58 § 1 pkt 3 ppsa Sąd odrzuca skargę, gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie braków formalnych skargi. W myśl art. 49 § 1 ppsa jeżeli pismo strony nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych, przewodniczący wzywa stronę o jego uzupełnienie lub poprawienie w terminie siedmiu dni pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania, chyba że ustawa stanowi inaczej. Zgodnie zaś z art. 35 § 2 ppsa, co do zasady, pełnomocnikiem osoby prawnej lub przedsiębiorcy, w tym nieposiadąjącego osobowości prawnej, może być również pracownik tej jednostki albo jej organu nadrzędnego.

Naczelny Sąd Administracyjny wyraża pogląd, że przepisy powyższe w kontekście niniejszej sprawy, należy rozumieć w ten sposób, że Sąd I instancji otrzymując informacje nie umożliwiające uznanie, iż skarżący jest prawidłowo reprezentowany, powinien był wezwać stronę do podpisania skargi, czego w niniejszej sprawie nie uczynił. Nie można zgodzić się ze stanowiskiem Sądu I instancji, że czynności dokonane przez niewłaściwie umocowanego pełnomocnika nie mogą być konwalidowane. W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego i doktrynie odnoszącej się do przepisów ppsa uznaje się, że wykładnia przepisów dotyczących działania pełnomocnika nie powinna ograniczać prawa do sądu. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego podpisanie skargi przez osobę, która nie może być pełnomocnikiem, jest brakiem formalnym, który może podlegać usunięciu przez wezwanie strony do podpisania skargi na podstawie art. 49 § 1 w związku z art. 46 § 1 pkt 4 ppsa (por. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - orzecznictwo pod red. B. Dauter, Oficyna Wolters Kluwer business, Warszawa 2007, str. 71).

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji na mocy art. 185 § 1 w związku z art. 182 ppsa.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6167 Rybołówstwo morskie, i rybactwo śródlądowe
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Odrzucenie skargi
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Gospodarki Morskiej