Dnia 15 czerwca 2021 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zdzisław Kostka po rozpoznaniu w dniu 15 czerwca 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej B. M. i M. M. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 21 grudnia 2020 r., sygn. akt II SA/Kr 1148/20 w przedmiocie odrzucenia skargi w sprawie ze skargi B. M., M. M., B. C., W. J. i L. C. na uchwałę Rady Gminy [...] z dnia [...] czerwca 2020 r., nr [...] w przedmiocie zmiany studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy [...] postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie w zakresie dotyczącym skargi B. M. i M. M. i w tym zakresie przekazać sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie do ponownego rozpoznania.
Postanowieniem z 21 grudnia 2020 r., sygn. akt II SA/Kr 1148/20, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, powołując się na art. 58 § 1 ust. 5a p.p.s.a., odrzucił skargę B. M., M. M., B. C., W. J. i L. C. na uchwałę Rady Gminy [...] z [...] czerwca 2020 r., nr [...], w przedmiocie zmiany studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy [...].
Rada Gminy [...] zaskarżoną uchwałą uchwaliła zmianę studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy [...], przyjętego uchwałą z [...] lutego 2013 r., nr [...]. Z zaskarżonej uchwały wynika, że zakres zmian "obejmuje wyłącznie wprowadzenie elementów gminnego programu rewitalizacji oraz wprowadzenie zapisów regulujących interpretacje ustaleń studium na etapie sporządzania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego w obszarze granic administracyjnych Gminy [...], w szczególności w zakresie zapisów sankcjonujących istniejące zagospodarowanie terenów oraz dopuszczalny zakres odstępstw" (§ 1 pkt 2 zaskarżonej uchwały). W uzasadnieniu uchwały stwierdzono natomiast, że "(k)onieczność wprowadzenia tych zapisów wynika z potrzeby doprowadzenia do zgodności z wymogami ustawy z dnia 9 października 2015 r. o rewitalizacji (t.j. Dz.U. 2018 poz. 1398 z późn. zm.) oraz usankcjonowania w opracowywanych miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego stanu istniejącego, wynikającego m.in. z wydawanych decyzji administracyjnych, w tym decyzji o pozwoleniu na budowę oraz decyzji o warunkach zabudowy, co jest niezbędne z punktu widzenia prawidłowego kształtowania polityki przestrzennej w granicach gminy".
Skarżące zaskarżoną uchwałę zaskarżyły w części, w której studium dla działek nr [...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...], [...], [...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...], [...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...], [...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...] i [...] zawiera symbol MP (przeznaczenie mieszkaniowo-produkcyjne), twierdząc, że takie przeznaczenie działek na tym terenie nie koresponduje z dotychczasowym przeznaczeniem tych terenów (dla tych działek brak jest prawomocnych decyzji administracyjnych, w tym decyzji o warunkach zabudowy, które sankcjonowałyby na ww. działkach możliwość prowadzenia działalności produkcyjnej; na niektórych działkach od dawna posadowione są domy o charakterze wyłącznie mieszkalnym), nie uwzględnia istniejącego stanu zagospodarowania terenu i narusza zasady ładu przestrzennego. Skarżące wskazały, że większość z terenu objętego zaskarżoną uchwałą miała do tej pory przeznaczenie wyłącznie mieszkalne, a w chwili obecnej wprowadzona zastała zabudowa mieszkaniowa oraz usługowa - produkcyjna. W związku z tym skarżące uznały, że takie przeznaczenie nieruchomości narusza ich uprawnienia i interes prawny, jako właścicielek nieruchomości sąsiadujących z terenami, dla których w uchwale dopuszczono możliwość prowadzenia działalności produkcyjnej. Twierdziły, że B. M. jest właścicielką działek nr [...],[...] i [...] sąsiadujących z działkami nr [...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...] i [...], oznaczonymi w studium symbolem MP, zaś M. M. jest właścicielką działek nr [...] i [...] sąsiadujących z działkami nr [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...] i [...], oznaczonymi w studium symbolem MP, B. C. jest właścicielką działki nr [...] sąsiadującej z działkami nr [...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...] i [...], oznaczonymi w studium symbolem MP, W. J. jest właścicielką działki nr [...] sąsiadującej z działkami nr [...],[...],[...],[...],[...] i [...], oznaczonymi w studium symbolem MP oraz L. C. jest właścicielką działek nr [...], [...] i [...] sąsiadujących z działkami nr [...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...], [...],[...], [...], [...], [...],[...],[...],[...] i [...], oznaczonymi w studium symbolem MP. W związku z tym wywodziły, że, przysługuje im interes prawny wynikający z art. 140 k.c. i art. 144 k.c., gdyż uchwalone zmiany studium tak ukształtowały stosunki na nieruchomościach sąsiednich (produkcyjnych) oraz sposób korzystania z tych nieruchomości, że determinuje to treść i sposób wykonywanego przez skarżące prawa własności. Uciążliwa działalność produkcyjna prowadzona w sąsiedztwie działek zamieszkanych przez skarżące generuje immisje takie jak hałas, wibracje, zakłócenia elektryczne, promieniowanie, zanieczyszczenie powietrza, nieprzyjemne zapachy. Odwołując się do orzecznictwa skarżące wskazały, że studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy wiąże organy gminy przy sporządzaniu planów miejscowych, a plany miejscowe nie mogą naruszać ustaleń studium. Stąd przyjąć należy, że już na etapie uchwalania studium naruszono interes prawny właścicieli nieruchomości znajdujących się na terenie gminy. Zdaniem skarżących, twierdzenie przeciwne skutkowałoby tym, iż ochrona praw właścicieli nieruchomości na etapie uchwalania planu miejscowego (obligatoryjnie zgodnego ze studium) miałaby charakter iluzoryczny.