Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Dorota Dąbek po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia M. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 sierpnia 2021 r., sygn. akt VI SA/Wa 1387/20 w zakresie odrzucenia zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 grudnia 2020 r. oddalające wniosek o wyłączenie sędziego WSA Doroty Pawłowskiej w sprawie ze skargi M. P. o wznowienie postępowania sądowego w sprawie o sygn. akt VI SA/Wa 91/19 w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności uchwały postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.
Zaskarżonym postanowieniem z 26 sierpnia 2021 r., sygn. akt VI SA/Wa 1387/20, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej: sąd I instancji, WSA) odrzucił zażalenie M. P. (dalej: skarżący) na postanowienie z dnia 28 grudnia 2020 r. oddalające wniosek o wyłączenie sędziego WSA Doroty Pawłowskiej w sprawie ze skargi M. P. o wznowienie postępowania sądowego w sprawie o sygnaturze akt VI SA/Wa 91/19 w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności uchwały.
W uzasadnieniu sąd I instancji wskazał, że postanowieniem z 28 listopada 2020r., sygn. akt VI SA/Wa 1387/20 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił wniosek M. P. o wyłączenie sędziego WSA Doroty Pawłowskiej. Odpis postanowienia wraz z uzasadnieniem oraz pouczeniem o prawie, sposobie i terminie wniesienia zażalenia został doręczony skarżącemu w dniu 20 stycznia 2021 r. (k. 56 akt sądowych). Pismem z 22 lipca 2021 r. skarżący wniósł zażalenie na powyższe postanowienie. Sąd I instancji wskazał, że w niniejszej sprawie skarżący wniósł zażalenie po upływie terminu do jego wniesienia. Jak wynika bowiem z akt sprawy, odpis postanowienia z 28 grudnia 2020 r. wraz z uzasadnieniem oraz pouczeniem o prawie, sposobie i terminie do wniesienia zażalenia został doręczony Skarżącemu w dniu 20 stycznia 2021 r. Zatem termin do wniesienia zażalenia upływał w dniu 27 stycznia 2021 r. Tymczasem Skarżący złożył zażalenie w dniu 22 lipca 2021r.
Skarżący wniósł zażalenie na powyższe postanowienie zarzucając mu naruszenie:
- art. 49 § 2 p.p.s.a poprzez wadliwe uznanie że postanowienie z dnia 28 listopada 2020 zostało skarżącemu doręczone, gdzie skarżący nigdy nie otrzymał tego postanowienia, a zapoznał się z nim za pośrednictwem systemu teleinformatycznego sądu (elektroniczny dostęp do akt sprawy), a nie za pośrednictwem poczty;
- art. 65 § 2 p.p.s.a poprzez naruszenie przez WSA w Warszawie przepisów o doręczeniach, tj. wadliwe doręczenie postanowienia z dnia 28 listopada 2020, doręczenie bez potwierdzenia odbioru, zatem sprzecznie z przepisami działu III rozdziału 4 p.p.s.a.
- art. 299 § 2, 3 i 4 p.p.s.a. poprzez działanie sądu wbrew przepisom tj. niezgodne z prawem doręczanie pism stronie, która nie ma miejsca zamieszkania lub zwykłego pobytu albo siedziby w Rzeczypospolitej Polskiej lub innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA), poprzez nie wyczerpanie obowiązków w zakresie pouczenia o konieczności ustanowienia pełnomocnika do doręczeń, szczególnie w sytuacji, gdy obowiązek wezwania (pouczenia) strony zamieszkałej za granicą do ustanowienia pełnomocnika;
- art. 300 p.p.s.a poprzez niezastosowanie przepisu, w sytuacji, gdzie zachodziły ku temu podstawy;
- art. 7 w zw. z art. 9 oraz 91 Konstytucji RP poprzez pominięcie przepisów Protokołu Końcowego Światowej Konwencji Pocztowej tj. art. VII (2) mówiącego, iż w odstępstwie postanowień art. 18 ust. 3 punkt 3 iż Zjednoczone Królestwo zastrzegło sobie prawo do nieprzyjmowania przychodzących potwierdzeń odbioru, zważywszy że Wielka Brytania nie oferuje potwierdzeń odbioru w obrocie wewnętrznym;