Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący : sędzia NSA Rafał Batorowicz po rozpoznaniu w dniu 25 lipca 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia A. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 listopada 2005 r. sygn. akt VI SA/Wa 1784/04 w zakresie odrzucenia skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi A. K. na pismo Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego z dnia 26 kwietnia 2004 r. w przedmiocie udzielenia informacji o obowiązku wniesienia opłaty w związku z niezawarciem wymaganej umowy ubezpieczenia OC w roku 2003 postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie NSA/post.1 - postanowienie "ogólne"
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 10 listopada 2005 r., sygn. akt VI SA/Wa 1784/04, odrzucił skargę kasacyjną A. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 listopada 2004 r. odrzucające skargę na pismo Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego z dnia 26 kwietnia 2004 r. w przedmiocie udzielenia informacji o obowiązku wniesienia opłaty w związku z niezawarciem wymaganej umowy ubezpieczenia OC w roku 2003. W motywach uzasadnienia Sąd wyjaśnił, że odpis zaskarżonego postanowienia z uzasadnieniem doręczono stronie w dniu 23 listopada 2004 r., natomiast skargę kasacyjną od powyższego postanowienia, sporządzoną przez radcę prawnego, nadano w dniu 29 grudnia 2004 r. z uchybieniem terminu uzasadniającym odrzucenie skargi kasacyjnej jako spóźnionej.
W zażaleniu na powyższe postanowienie skarżący wniósł o jego uchylenie i uznanie go za nieważne, a także o "przywrócenie postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 lutego 2005 r. rozstrzygającego o istocie sprawy". W uzasadnieniu skarżący wyjaśnił, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 28 lutego 2005 r. uchylił na podstawie art. 195 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270), powoływanej dalej jako p.p.s.a., własne postanowienie z 25 stycznia 2005 r. odrzucające skargę kasacyjną A. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 listopada 2004 r. Zdaniem skarżącego, wydanie zaskarżonego postanowienia z dnia 10 listopada 2005 r. w sprawie już rozstrzygniętej postanowieniem z dnia 28 lutego 2005 r. jest bezprzedmiotowe, narusza przepis art. 156 § 1 pkt 7 k.p.a., przez co uznać je należy za nieważne. Strona podała także, że oczekuje w dalszym ciągu rozpoznania sprawy poprzez nadanie jej biegu w sposób przedstawiony w postanowieniu z dnia 28 lutego 2005 r.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Jako całkowicie bezzasadny należało uznać zarzut naruszenia przez Sąd I instancji przepisu art. 156 § 1 pkt 7 k.p.a. poprzez wydanie zaskarżonego postanowienia przez sędziego, który brał udział w wydaniu postanowienia z dnia 16 listopada 2004 r. oddalającego skargę skarżącego.
Nie powinno być potrzeby przedstawiania szerszej argumentacji wyjaśniającej, wydaje się, że oczywistą z pozoru kwestię braku prawnej możliwości skutecznego powiązania zarzutu naruszenia przepisu Kodeksu postępowania administracyjnego z orzekaniem w sprawie przez sędziego, który brał udział w wydaniu zaskarżonego orzeczenia. W postępowaniu sądowym w odniesieniu do przyczyn wyłączenia sędziego oraz wydania przez takiego sędziego orzeczenia skutkującego nieważnością postępowania zastosowanie mają przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (art. 183 § 2 pkt 4 w zw. z art. 18 p.p.s.a.), nie można natomiast przyczyn nieważności (postanowienia sądu administracyjnego) w takiej sytuacji odnaleźć w przepisie art. 156 § 1 pkt 7 k.p.a. regulującym "inne" przesłanki nieważności rozstrzygnięć organów administracji publicznej, niż wymienione expressis verbis w pkt 1-6 tego artykułu.