Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Maria Jagielska po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia J. N. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 16 września 2015 r. sygn. akt V SA/Wa 220/15 w zakresie odmowy przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi J. N. na decyzję Prezesa Agencji Rynku Rolnego z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie zmniejszenia kwoty indywidualnej dostaw postanawia: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. postanowieniem z dnia 16 września 2015 r. o sygn. akt V SA/Wa 220/15, orzekając na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej: p.p.s.a. odmówił J. N. przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie z jego skargi na decyzję Prezesa Agencji Rynku Rolnego z dnia [...] sierpnia 2014 r. w przedmiocie zmniejszenia kwoty indywidualnej dostaw.
Wyjaśniając motywy podjętego rozstrzygnięcia Sąd wskazał, że we wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym z [...] marca 2015 r. J. N. oświadczył, iż jest rolnikiem, znajduje się w trudnej sytuacji materialnej i nie stać go na koszty sądowe ani na pełnomocnika. Wyjaśnił, że utrzymuje się z gospodarstwa rolnego o pow. 5,26 ha, jednak dochody wpływające na rachunek bankowy podlegają zajęciu komorniczemu, zamieszkuje wspólnie z matką, jest właścicielem mieszkania (60 m2) oraz zabudowań gospodarczych wraz z domem mieszkalnym (180 m2), posiada ciągnik i maszyny rolnicze. Wnioskodawca określił swoje dochody ze sprzedaży mleka oraz dopłat rolniczych na 700 zł. W odpowiedzi na wezwanie z dnia 19 czerwca 2015 r. do uzupełnienia wniosku, w piśmie z 6 lipca 2015 r. J. N. dodatkowo wyjaśnił jaki posiada sprzęt rolniczy i określił jego wartość na 50 000 zł. Ponadto podał, że nie korzysta z pomocy społecznej, jego wydatki na życie wynoszą 350 zł, na energię za dwa miesiące i butlę gazową 300 zł, na leczenie ok. 100 zł, podatki itp. ok. 100 zł miesięcznie. Do pisma załączył decyzję w sprawie wymiaru podatku rolnego (52 zł).
Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd odmówił wnioskodawcy przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym. Sąd uznał, że wnioskodawca nie wywiązał się z ciążącego na nim obowiązku, ponieważ nie wykonał dwóch wezwań do uzupełnienia wniosku [z dnia 7 kwietnia (podwójnie awizowanego) i 19 czerwca 2015 r.] i nie nadesłał wszystkich dokumentów niezbędnych dla pełnej oceny wniosku, a zatem nie wyjaśnił należycie swojej sytuacji majątkowej, co z kolei oznacza, że nie uprawdopodobnił, iż nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
W zażaleniu złożonym do Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej jako NSA) J. N. wniósł o uchylenie postanowienia Sądu z dnia 16 września 2015 r. i przyznanie wnioskowanego prawa pomocy. Do zażalenia załączył wypełniony formularz PPF obejmujący żądanie zwolnienia od kosztów sądowych.
Uzasadniając zażalenie skarżący argumentował, że opisał już i udokumentował, iż nie stać go na opłatę sądową ani na pełnomocnika. Nadmienił, że ten rok produkcyjny dla rolników jest bardzo trudny, bowiem wystąpiła ogromna susza i dochody z produkcji mleka spadły o 70%.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
W pierwszej kolejności wyjaśnić należy, że od wniesionego do NSA zażalenia na postanowienie Sądu I instancji w przedmiocie prawa pomocy nie pobiera się opłaty sądowej, co wynika z art. 261 p.p.s.a., a w okolicznościach sprawy pozwala przyjąć, że załączony do zażalenia, złożony na urzędowym formularzu PPF, wniosek J. N. o zwolnienie od kosztów sądowych (opłaty sądowej od zażalenia) jako bezprzedmiotowy nie wymagał odrębnego rozstrzygnięcia Sądu.