Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Andrzej Kuba po rozpoznaniu w dniu 8 czerwca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia [...] na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 7 kwietnia 2016 r. sygn. akt III SA/Po 1152/14 o odmowie przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi [...] na decyzję Dyrektora W. Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w P. z dnia [...] lipca 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania płatności rolnośrodowiskowej postanawia: oddalić zażalenie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 7 kwietnia 2016 r., sygn. akt III SA/Po 1152/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odmówił przyznania [...] prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora W. Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w P. z dnia 16 lipca 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania płatności rolnośrodowiskowej na rok 2011.
Z przedstawionego przez Sąd I instancji stanu sprawy wynikało, że sprawa z wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym została już prawomocnie rozstrzygnięta. Postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 sierpnia 2015 r., sygn. akt II GZ 392/15, oddalono zażalenie strony na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 9 kwietnia 2015 r. o odmowie przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym. W związku z tym ponownie złożony wniosek należało rozpoznać w myśl art. 165 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej: p.p.s.a.), a więc ustalić, czy nastąpiła zmiana okoliczności umożliwiająca przyznanie stronie prawa pomocy.
Sąd I instancji podniósł, że przyczyną odmowy przyznania prawa pomocy w dotychczas przeprowadzonym postępowaniu wpadkowym był brak wykazania przez skarżącego jego rzeczywistej sytuacji materialnej i zdolności do ponoszenia kosztów postępowania. Oświadczenie złożone wraz z wnioskami uniemożliwiało zidentyfikowanie źródła i wysokości dochodów skarżącego. Było one nie tylko niepełne i nierzetelne ale świadczyło o ukrywaniu rzeczywistej sytuacji majątkowej i finansowej, nie stanowiąc tym samym rzeczywistej podstawy dla oceny zdolności płatniczych wnioskodawcy.
Zdaniem Sądu I instancji, wnioskodawca w dalszym ciągu nie ujawnia źródeł swoich dochodów. Konsekwentnie odmawiając ich wyjawienia uniemożliwia zbadanie, czy rzeczywiście uległy zmianie okoliczności i obecnie nie jest on w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania i niezbędne jest ustanowienie mu pełnomocnika z urzędu. Podobnie jak poprzednio wnioskodawca powołuje się enigmatycznie na swoją sytuację osobistą, chorobę, zadłużenie oraz brak jakichkolwiek środków finansowych i majątku.
Wobec powyższego Sąd I instancji stwierdził, że wniosek skarżącego nie świadczy o zmianie okoliczności przemawiających za przyznaniem prawa pomocy.
Skarżący wniósł zażalenie na powyższe postanowienie, zaskarżając je w całości i wnosząc o jego uchylenie jako niezgodnego ze stanem faktycznym i prawnym.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Jak słusznie zauważył Sąd I instancji, sprawa z wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym w niniejszym postępowaniu została już prawomocnie rozstrzygnięta postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego. Z uzasadnienia postanowienia NSA z dnia 26 sierpnia 2015 r. wynika, że wówczas powodem odmowy przyznania prawa pomocy była odmowa przedłożenia przez skarżącego informacji (dokumentów) umożliwiających przeprowadzenie przez Sąd pełnej oceny jego sytuacji majątkowej.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, rozpoznając kolejny wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy, Sąd I instancji dokonał prawidłowej oceny sytuacji materialnej skarżącego w kontekście konieczności zastosowania art. 165 p.p.s.a. Skarżący nie wykazał takiej zmiany okoliczności sprawy, która uzasadniałaby korektę wcześniejszego rozstrzygnięcia odmawiającego przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym. W dalszym ciągu nie ujawnił źródeł swoich dochodów, ani nie przedstawił dokumentów, które mogłyby świadczyć o tym, że obecnie nie jest on w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Z tej przyczyny Sąd I instancji prawidłowo odmówił przyznania skarżącemu prawa pomocy.
Mając powyższe na względzie, Naczelny Sąd Administracyjny, działając na podstawie art. 184 p.p.s.a. w związku z art. 197 p.p.s.a., postanowił jak w sentencji.