Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Skoczylas po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia Z. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 września 2022 r. sygn. akt VI SA/Wa 2075/22 w zakresie odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Z. K. na decyzję Ministra Sportu i Turystyki z dnia 30 maja 2022 r. nr DT-WLRT.0204.13.2022, DT-I.88.30.2021 w przedmiocie wykreślenia obiektu z ewidencji obiektów hotelarskich postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, postanowieniem z 6 września 2022 r., sygn. akt VI SA/Wa 2075/22, odmówił Z. K. wstrzymania wykonania objętej jego skargą decyzji Ministra Sportu i Turystyki z 30 maja 2022 r. w przedmiocie wykreślenia obiektu z ewidencji obiektów hotelarskich.
W motywach swojego postanowienia Sąd I instancji wskazał, że w skardze na powołaną decyzję, skarżący zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego rozstrzygnięcia z uwagi na konieczność prowadzenia działalności gospodarczej. Skarżący stwierdził, że obiekt przyjmuje gości, organizuje imprezy okolicznościowe, o które zabiegał i nadal zabiega. Podniósł również, że ma podpisane umowy z wyprzedzeniem na organizowanie tego rodzaju imprez okolicznościowych, wobec czego zamknięcie hotelu spowoduje straty finansowe. Sąd wskazał, że do wniosku nie dołączono żadnych dokumentów.
Odmawiając wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji WSA stwierdził, że skarżący, pomimo ciążącego na nim obowiązku, nie wykazał zaistnienia ustawowych przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. O wykonaniu tego obowiązku nie może świadczyć samo zgłoszenie wniosku oraz przeświadczenie, że niewstrzymanie wykonania decyzji spowoduje duże straty finansowe. Niemożność skonfrontowania podniesionych przez skarżącego okoliczności z dokumentami odzwierciedlającymi jego faktyczną sytuacje finansową uniemożliwia Sądowi stwierdzenie, czy w sprawie zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożył Z. K., wnosząc o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez wydanie postanowienia o wstrzymaniu zaskarżonej decyzji, ewentualnie o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji, a także o zasądzenie kosztów postępowania zażaleniowego.
W uzasadnieniu zażalenia podniesiono m.in., że żądania Sądu o konieczności przedłożenia przez skarżącego dokumentacji na okoliczność prowadzenia działalności hotelarskiej jest nieuzasadnione. W jego ocenie, akta sprawy jednoznacznie potwierdzają, że skarżący od lat prowadzi hotel w B. Ponadto powszechnie znana jest w społeczeństwie wiedza na czym polega działalność hotelarska. Zdaniem skarżącego okoliczność ta jest zauważalna przede wszystkim w Warszawie. Skarżący wskazał, że część gości jest na bieżąco przyjmowana do hotelu, część na podstawie rezerwacji, których skarżący nie jest w stanie przekazać ze względu na rezerwację z opisem np. dla 8 osób albo ze względu na tajemnice danych osobowych, czy też anulowaniem rezerwacji. W każdym razie, w ocenie wnoszącego zażalenie, hotel ze względu na swój charakter funkcjonuje w sposób ciągły.
Zdaniem wnioskodawcy, oczywistym jest też, że zatrzymanie funkcjonowania hotelu wiąże się z wyproszeniem gości, anulowaniem rezerwacji na noclegi czy na imprezy okolicznościowe, co w konsekwencji naraża skarżącego na zwroty zaliczek, a także na roszczenia odszkodowawcze. W przypadku zamknięcia hotelu trzeba liczyć się ze zwolnieniem personelu. Szkoda wystąpi również w przypadku zamknięcia hotelu, bowiem skarżący jest zobowiązany ponosić koszty stałe, tj. podatki, koszty ogrzewania (nawet zmniejszonego), koszty przeglądów budynku, instalacji, windy itp.