Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Mirosław Trzecki po rozpoznaniu w dniu 6 października 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia M.P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 marca 2022 r. sygn. akt VI SAB/Wa 19/20 w zakresie odrzucenia zażalenia w sprawie ze skargi M.P. na bezczynność Krajowej Rady Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa w przedmiocie rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności uchwały w przedmiocie odmowy tymczasowego wpisu na listę członków Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z 30 marca 2022 r., sygn. akt VI SAB/Wa 19/20, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił zażalenie M.P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 12 listopada 2020 r. o odmowie sporządzenia uzasadnienia wyroku.
Sąd pierwszej instancji orzekał w następującym stanie sprawy:
M.P. (dalej "skarżący") wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę, która na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym, wyrokiem z 5 października 2020 r., została oddalona. Odpis sentencji wyroku wraz z pouczeniem o trybie i terminie zgłoszenia wniosku o sporządzenie pisemnego uzasadnienia został doręczony skarżącemu 6 października 2020 r.
Pismem z 6 października 2020 r. (złożonym na elektroniczną skrzynkę podawczą Sądu 6 listopada 2020 r.) skarżący zgłosił wniosek o sporządzenie uzasadnienia wyroku.
Postanowieniem z 12 listopada 2020 r. Sąd odmówił skarżącemu sporządzenia uzasadnienia wyroku, z uwagi na to, że złożenie wniosku 6 listopada 2020 r., w sytuacji doręczenia sentencji wyroku 6 października 2020 r., nastąpiło z uchybieniem terminu przewidzianego w art. 141 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r., poz. 329; dalej "p.p.s.a.").
Pismem z 16 grudnia 2020 r. (złożonym na elektroniczną skrzynkę podawczą Sądu 31 stycznia 2021 r.) skarżący wniósł zażalenie na powyższe postanowienie.
Postanowieniem z 2 lutego 2021 r. Sąd odrzucił zażalenie na postanowienie z 12 listopada 2020 r., przyjmując, że zostało ono złożone po terminie.
Postanowieniem z 23 lutego 2022 r., sygn. akt II GZ 7/22, Naczelny Sąd Administracyjny uchylił postanowienie z 2 lutego 2021 r. i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.
Wskazał, że z papierowych akt sądowych nie wynikało, że doręczenie zastępcze skarżącemu postanowienia z 12 listopada 2020 r. nastąpiło prawidłowo. Z akt sprawy nie wynikało, że odpis postanowienia Sądu z dnia 12 listopada 2020 r., przesłany skarżącemu wraz z pismem przewodnim z dnia 26 listopada 2020 r., zawierał podpis kwalifikowany albo pieczęć kwalifikowaną. Znajdujące się na karcie 144 akt sądowych Urzędowe Poświadczenie Doręczenia nie potwierdza bowiem powyższej okoliczności. Naczelny Sąd Administracyjny nie mógł zatem ocenić, czy doręczany w trybie art. 74a p.p.s.a. odpis postanowienia spełniał wymóg odpisu w formie elektronicznej, a w konsekwencji, czy doręczenie to było skuteczne.
NSA wskazał, żeby Sąd pierwszej instancji ustalił, czy odpis postanowienia z 12 listopada 2020 r., który uznany został za doręczony w trybie art. 74a § 8 p.p.s.a. w dniu 11 grudnia 2020 r., został opatrzony kwalifikowanym podpisem elektronicznym albo kwalifikowaną pieczęcią elektroniczną.
W oparciu o zarządzenie Sądu z 25 marca 2022 r. do akt sprawy zostały dołączone, wygenerowane z systemu EZD, dokumenty odnoszące się do doręczenia postanowienia z 12 listopada 2020 r.
Postanowieniem z 30 marca 2022 r. WSA w Warszawie odrzucił zażalenie skarżącego na postanowienie z 12 listopada 2020 r.