Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Skoczylas po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia W. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 9 sierpnia 2021 r. sygn. akt II SA/Sz 870/20 odrzucające wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi W. S. na uchwałę Rady Okręgowej Izby Radców Prawnych w Szczecinie z dnia [...] listopada 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwolnienia z obowiązku zapłaty opłaty rocznej za szkolenie aplikantów radcowskich postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie postanowieniem z dnia 9 sierpnia 2021 r., sygn. akt II SA/Sz 870/20, w punkcie 1/ odrzucił wniosek W. S. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na uchwałę Rady Okręgowej Izby Radców Prawnych w Szczecinie z dnia [...] listopada 2018 r., w przedmiocie odmowy zwolnienia z obowiązku zapłaty opłaty rocznej za szkolenie aplikantów radcowskich, a w punkcie 2/ oddalił wniosek o wstrzymanie wykonania orzeczenia.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd I instancji podniósł, że przesyłką poleconą dnia 10 września 2020 r. W. S. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie skargę na ww. uchwałę Rady OIRP z dnia [...] listopada 2018 r., nr [...], wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia. W uzasadnieniu wniosku o przywrócenie terminu Skarżący wyjaśnił, że skargę składa po upływie niemalże dwóch lat, gdyż organ błędnie pouczył go w skarżonej uchwale o prawie odwołania. Pouczenia dodano kolejną uchwałą uzupełniającą wskazując kolejny termin do wniesienia odwołania. Stosownie do pouczeń skierował dwukrotnie odwołanie. Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych stwierdziło uchwałami nr [...] i nr [...] niedopuszczalność odwołania i pouczyło o prawie wniesienia skarg do WSA. WSA w Warszawie wyrokami o sygn. akt VI SA/Wa 1365/19 i VI SA/Wa 1544/19 oddalił jego skargi na powyższe uchwały. Dnia 3 sierpnia 2020 r. skarżącemu doręczono prawomocne rozstrzygnięcie w sprawie VI SPP/Wa 272/19, a w dniu 4 sierpnia 2020 r. w sprawie SPP/Wa 273/19 odmawiające prawa pomocy w zakresie wyznaczenia zawodowego pełnomocnika. Termin do wniesienia skargi kasacyjnej upłynął z dniem 3 września 2020 r. Sporządzenia skargi kasacyjnej odmówił mu Rzecznik Praw Obywatelskich, Prokurator Prokuratury Okręgowej w Warszawie, adwokaci i radcowie prawni, pozbawiając go możliwości obrony swych praw przed sądem II instancji.
Sąd I instancji wskazał, że skarżący, uzasadniając wyjątkowość przypadku z art. 87 § 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; powoływanej dalej jako: p.p.s.a.) podniósł fakt błędnego pouczenia będącego przyczyną uchybienia terminowi do wniesienia skargi na uchwałę i powołał się na art. 112 k.p.a. Dodatkowo dla podniesienia argumentu wyjątkowości przypadku wskazał, że uchwałę w zakresie odmowy zwolnienia podjęli radni podlegający wyłączeniu na mocy art. 24 § 1 pkt 6. Na skutek bezczynności potwierdzonej wyrokami WSA w Szczecinie II SAB/Sz 161/17 i II GSK 1265/18 Główny Rzecznik Dyscyplinarny wszczął z jego zawiadomienia dochodzenie przeciwko członkom rady.
WSA podniósł, iż w odpowiedzi na skargę i wniosek o przywrócenie terminu do jej wniesienia organ wniósł o odrzucenie wniosku o przywrócenie terminu, ewentualnie o jego oddalenie. Organ podkreślił, że w sprawie wniesienia skargi na uchwałę z dnia [...] listopada 2018 r. niewątpliwie upłynął już roczny termin. Skarżący powziął wiedzę odnośnie wadliwego pouczenia, co do możliwości złożenia odwołania, na podstawie doręczonych uchwał Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych [...] oraz nr [...], które wskazywały na niedopuszczalność odwołania. Tym samym Skarżący, nadając pismo o przywrócenie terminu w dniu 10 września 2020 r., w sposób rażący nie dotrzymał 7-dniowego terminu wynikającego z art. 87 § 1 p.p.s.a. na złożenie wniosku o przywrócenie terminu, co w konsekwencji oznacza, że wniosek taki podlega odrzuceniu, stosownie do 88 p.p.s.a. WSA przypomniał, że w ocenie organu, całokształt okoliczności podnoszonych przez skarżącego nie wskazuje na zaistnienie wyjątkowego przypadku z art. 87 § 5 p.p.s.a. Skarżący na skutek informacji o błędnym wniesieniu odwołania był w stanie podjąć, co do zasady, odpowiednie kroki w zakresie zaskarżenia uchwały (tj. napisać wniosek o przywrócenie terminu wraz ze skargą), jednakże nie czyniąc tego we właściwym czasie, uchybił terminowi wynikającemu z art. 87 § 1 p.p.s.a., a także nie wykazał zaistnienia wyjątkowego przypadku wskazanego w art. 87 § 5 p.p.s.a.