Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący : sędzia NSA Zofia Borowicz po rozpoznaniu w dniu 13 marca 2007r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia J. B. na postanowienie o zwrocie kosztów postępowania zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 18 grudnia 2006 r., sygn. akt II SA/Bk 778/05 w sprawie ze skargi J.B. na decyzję Dyrektora Podlaskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Łomży z dnia 14 czerwca 2005 r., nr [...] w przedmiocie środków z budżetu Unii Europejskiej postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i w tym zakresie przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Białymstoku;
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku wyrokiem z dnia 18 grudnia 2006 r. sygn. akt II SA/Bk 778/05, po rozpoznaniu skargi J. B. na decyzję Dyrektora Podlaskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Łomży z dnia 14 czerwca 2005 r. nr [...] w przedmiocie przyznania płatności z tytułu wspierania działalności rolniczej na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania - uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji i stwierdził, że zaskarżone decyzje nie podlegają wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku.
W punkcie 3 wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny zasądził od Dyrektora Podlaskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Łomży ma rzecz skarżącego J. B. kwotę 78 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
W uzasadnieniu podjętego rozstrzygnięcia w zakresie kosztów postępowania sądowego Sąd I instancji stwierdził, że konsekwencją uwzględnienia skargi jest m.in. orzeczenie o obowiązku zwrotu przez organ na rzecz strony skarżącej poniesionych przez nią kosztów postępowania sądowego. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia Sąd powołał art. 200 w zw. z art. 210 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r., - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - dalej p.p.s.a.
Do kosztów postępowania poniesionych i udokumentowanych przez stronę sąd zaliczył koszty dojazdu do sądu transportem PKS oraz środkami komunikacji miejskiej (łącznie 22 zł), koszty korespondencji według opłat pocztowych (dowody poniesienia okazane na rozprawie - vide: protokół rozprawy k. 100 akt) i uiszczony wpis od skargi w kwocie 50 zł, nieobjętej przyznanym prawem pomocy. Sąd uznał za nieudowodnioną przez skarżącego wysokość utraconego zarobku wskutek stawiennictwa w sądzie. Przedłożona przez skarżącego decyzja określająca zobowiązanie pieniężne z tytułu podatku od nieruchomości, leśnego i rolnego, nie wskazuje kwoty przeciętnego miesięcznego zarobku skarżącego, który zresztą w rolnictwie nie jest dochodem powtarzalnym, systematycznym, dającym się z góry określić. Sąd stwierdził nadto, że skarżący musiałby wykazać, że zarobek utracił wskutek stawiennictwa w sądzie, a tego skarżący nie wykazał.
J. B. wniósł zażalenie na zawarte w punkcie III wyroku rozstrzygnięcie co do kosztów postępowania w części, w której Sąd odmówił przyznania zwrotu utraconego zarobku, wnosząc o jego zmianę i przyznanie zwrotu utraconego zarobku w kwocie 81,39 zł.
Skarżący zaskarżonemu orzeczeniu zarzucił:
1) naruszenie art. 106 § 3 p.p.s.a. w zw. z art. 244 § 1 k.p.c. przez nieuznanie dokumentu urzędowego - decyzji podatkowej podatku rolnego, jako zaświadczenia o dochodach rolnika, mimo iż z treści pouczenia do tej decyzji jednoznacznie wynikało, że stanowi ona zaświadczenie w rozumieniu art. 217 k.p.a. dla ustalenia dochodu z gospodarstwa rolnego;
2) obrazę art. 6 p.p.s.a. wskutek nieudzielenia pouczenia przez Sąd co do tego, jakimi dokumentami rolnik ma wykazać wysokość utraconych zarobków, wobec faktu, iż różne sądy wymagają różnych dokumentów.