Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Czarnik po rozpoznaniu w dniu 29 września 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia A Sp. z o.o. w T na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 marca 2020 r. sygn. akt VI SA/Wa 2247/19 w zakresie odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi A Sp. z o.o. w T na decyzję Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego z dnia [...] września 2019 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia naruszenia przepisów ustawy o transporcie kolejowym postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z 12 marca 2020 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi w sprawie ze skargi A Sp. z o.o. w T na decyzję Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego z dnia [...] września 2019 r. w przedmiocie stwierdzenia naruszenia przepisów ustawy o transporcie kolejowym.
Sąd I instancji wskazał, że spółka we wniesionej skardze zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu wniosku podniosła, że organ pozbawił ją możliwości wypełnienia obowiązku usunięcia nieprawidłowości, bowiem decyzję doręczył jej 6 dni przed końcem terminu wyznaczonego na podjęcie działań.
Skarżąca wskazała ponadto, że wykonanie zaskarżonej decyzji narazi ją na znaczną szkodę majątkową i spowoduje trudne, czy wręcz niemożliwe do odwrócenia skutki, bowiem zawarta z [...]umowa o udostępnienie infrastruktury usługowej wiązałaby się m.in. z obowiązkiem regularnego uiszczania na rzecz [...]opłat za dostęp do obiektu objętego umową. Niewstrzymanie wykonania decyzji spowoduje natomiast wznowienie przez operatora żądań zawartych m.in. w piśmie z 11 stycznia 2019 r. oraz przedsądowym wezwaniu do zapłaty z 6 marca 2019 r. opiewającym na kwotę 458 183,88 złotych. Tak wysokie zobowiązanie pieniężne, w ocenie Spółki, stanowić będzie dla znaczne obciążenie finansowe szczególnie, że miałoby ono zostać wykonane w ostatnim kwartale roku tj. po zrealizowaniu większości zaplanowanych przedsięwzięć gospodarczych i wykorzystaniu niemalże w całości środków finansowych przewidzianych na ten rok. W przypadku rozstrzygnięcia niniejszej sprawy na jej korzyść, po stronie skarżącej powstaną roszczenia cywilnoprawne związane z błędnie zawartą umową, w tym roszczenie o zwrot kwot uiszczonych na rzecz [...], jako opłat za dostęp do obiektów.
WSA w Warszawie odmówił spółce wstrzymania wykonania decyzji, ze względu na to, że nie wykazała zaistnienia ustawowych przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu. Argumentacja skarżącej została oparta na dwóch kwestiach. Pierwsza dotyczyła terminu jaki organ ustalił na usunięcie naruszenia określonego w decyzji z 11 lipca 2019 r., który zdaniem skarżącej jest zbyt krótki a dodatkowo organ, wydając zaskarżoną decyzję w dniu [...] września 2019 r. a następnie doręczając ją w dniu [...] września 2019 r. sam uniemożliwił skarżącej wypełnienie obowiązku usunięcia nieprawidłowości w terminie określonym w decyzji z [...] lipca 2019 r. tj. do [...] września 2019 r. Takie twierdzenie skarżącej, zdaniem Sądu, nie mogło odnieść zamierzonego skutku, albowiem zmierza do zajęcia stanowiska co do legalności zaskarżonej decyzji już na etapie rozpoznania wniosku o udzielenie ochrony tymczasowej. Taka sytuacja jest niedopuszczalna.
Drugi argument skarżącej odnosił się do konieczności poniesienia "znacznych kosztów" wynikających z zwarcia umowy z [...] tj. koniecznością uiszczenia opłat za dostęp do obiektów infrastruktury usługowej ustalonych przez operatora. Argument ten, zdaniem Sądu, został jednak sformułowany na tyle ogólnikowo, że nie sposób było wywieść, czy wykonanie przez skarżącą decyzji z 11 lipca 2019 r. przed jej kontrolą przez sąd administracyjny, wyrządzi skarżącej znaczną szkodę czy też wywoła trudne do odwrócenia skutki. Przestawione przez skarżącą dokumenty są niewystarczające do oceny zaistnienia przesłanek z art. 61 § 3 p.p.s.a.