Zażalenie od postanowienia WSA w Warszawie w przedmiocie unieważnienia egzaminu radcowskiego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Rafał Batorowicz po rozpoznaniu w dniu 6 kwietnia 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia W. T. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 stycznia 2005 r. sygn. akt VI SA/Wa 378/04 o odmowie przywrócenia terminu do uiszczenia wpisu od skargi na decyzję Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 12 grudnia 2003 r. sygn. akt [...] w przedmiocie unieważnienia egzaminu radcowskiego postanawia: oddalić zażalenie U Z A S A D N I E N I E Postanowieniem z dnia 10 sierpnia 2004 r. sygn. akt VI SA/Wa 378/04 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę W. T. na uchwałę Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 12 grudnia 2003 r. nr 30/VI/2003 w przedmiocie unieważnienia egzaminu radcowskiego. Przyczyną odrzucenia skargi na podstawie art. 220 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270) było nieuiszczenie wpisu od skargi w terminie. Pismem z dnia 15 grudnia 2004 r. W. T. wniósł o przywrócenie terminu do uiszczenia opłaty od skargi. Skarżący podnosił, że nigdy nie otrzymał pisma sądu wzywającego go do uiszczenia wpisu, podobnie nie doręczono mu postanowienia z dnia 10 sierpnia 2004 r. o odrzuceniu skargi. Postanowieniem z dnia 21 stycznia 2005 r., sygn. VI SA/Wa 378/04, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił przywrócenia terminu. Według przedstawionych w uzasadnieniu postanowienia ustaleń, skarżącemu wysłano na wskazany w skardze adres odpowiedź na skargę. Pismo to zwrócono do sądu po trzykrotnym awizowaniu. Kolejne pismo zawierające wezwanie do uiszczenia wpisu od skargi poczta awizowała dwukrotnie, po czym zwróciła do sądu. Wobec tego uznano pismo za doręczone i odrzucono skargę wobec nieuiszczenia wpisu. Przesyłka zawierająca postanowienie z dnia 10 sierpnia 2004 r. była dwukrotnie awizowana i powróciła do sądu. Odnosząc się do wniosku o przywrócenie terminu, sąd pierwszej instancji przytoczył art. 86 § 1 P.p.s.a. i uznał, że brak było podstaw do przyjęcia, by uchybienie terminu nastąpiło bez winy skarżącego. Powołał się na wynikający z art. 70 § 1 i § 2 P.p.s.a. obowiązek strony powiadomienia sądu o zmianie adresu. Wskazał też, że kierowane do skarżącego wezwania i inne pisma nie zostały podjęte, a wniosek o przywrócenie terminu nie zawierał uzasadnienia przyczyn niemożności podejmowania pism. W. T. wniósł zażalenie na postanowienie z dnia 21 stycznia 2105 r., domagając się jego uchylenia i przywrócenia terminu do uiszczenia skargi. Uzasadniając zażalenie skarżący, podobnie jak we wniosku o przywrócenie terminu, stwierdził, że nie otrzymał ani pisma zawierającego wezwanie do uiszczenia wpisu od skargi, ani postanowienia o odrzuceniu skargi. Zaprzeczał też, by otrzymywał awiza do swej skrzynki pocztowej. Podważał argumentację sądu twierdząc, że nie zmieniał miejsca zamieszkania. Poza tym podnosił, że w pobliżu jego miejsca zamieszkania dochodzi do licznych występków oraz uszkodzeń różnych urządzeń, w tym skrzynek pocztowych. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: Zażalenie nie było uzasadnione choć argumentacja sądu pierwszej instancji nie była w pełni prawidłowa. Zasadniczy argument zawarty w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia dotyczący obowiązku strony w zakresie zawiadamiania sądu o zmianie miejsca zamieszkania (art. 70 § 1 i § 2 P.p.s.a.) był o tyle nietrafny, że fakt dokonania w trybie art. 73 P.p.s.a. doręczenia zastępczego, na który sąd się powoływał, nie jest równoznaczny ze zmianą adresu lub miejsca zamieszkania o jakiej mowa w art. 70 § 1 P.p.s.a. Naruszenie obowiązku określonego w art. 70 § 1 P.p.s.a. powodowałoby opisany w art. 70 § 2 P.p.s.a. skutek pozostawienia pisma w aktach ze skutkami doręczenia, po czym brak śladu w aktach sprawy. Naczelny Sąd Administracyjny miał jednak na względzie, że zgodnie z art. 86 § 1 P.p.s.a. postępowanie w przedmiocie przywrócenia terminu sprowadza się do badania czy strona przekroczyła termin do dokonania czynności bez swej winy. Jeżeli strona twierdzi natomiast, że nie zaszła okoliczność powodująca rozpoczęcie biegu terminu, to tego rodzaju argumentacja pozostaje bez związku z przedmiotem postępowania o przywrócenie terminu. Skoro skarżący twierdzi, że nie doręczono do jego rąk przesyłki zawierającej wezwanie do uiszczenia wpisu od skargi i przeczy, by w jego skrzynce pocztowej pozostawiono zawiadomienie o pozostawieniu przesyłki w placówce pocztowej, to tym samym zarzuca, iż nie doręczono mu wezwania do uiszczenia wpisu w formach przewidzianych w art. 67 § 1 bądź w art. 73 P.p.s.a. Gdyby przyjąć argumentację skarżącego nie doszłoby do rozpoczęcia biegu siedmiodniowego terminu do uiszczenia wpisu z art. 220 § 1 zdanie drugie P.p.s.a. Dlatego też zarzuty skarżącego nie mogły skutecznie uzasadniać wniosku o przywrócenie terminu. Dodatkowo podnieść należy, że zgodnie z art. 87 § 2 P.p.s.a. we wniosku o przywrócenie terminu należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Tymczasem skarżący nie uprawdopodobnił w żaden sposób wskazywanych okoliczności, ograniczając się do ogólnikowego zaprzeczenia ustaleniom dotyczącym dokonania doręczenia zastępczego. Tak więc, nawet jeśli przyjąć, że wolą skarżącego było wykazywanie, że choć pozostawiano zawiadomienia o umieszczeniu przesyłki w placówce pocztowej zawiadomienia te nie dotarły do skarżącego, wniosek nie mógłby być uznany za skuteczny. Podobnie, podnoszona w zażaleniu argumentacja dotycząca uszkadzania skrzynek pocztowych nie została poparta żadną formą uprawdopodobnienia, co wykluczało jej skuteczność niezależnie od faktu, że zgodnie z art. 87 § 2 P.p.s.a. uprawdopodobnienie winno nastąpić już we wniosku o przywrócenie terminu. Z wymienionych przyczyn uznano, że zaskarżone postanowienie odpowiadało prawu i oddalono zażalenie na podstawie art. 184 w zw. z art. 198 P.p.s.a.

Inne orzeczenia o symbolu:
6171 Radcowie prawni i aplikanci radcowscy
Inne orzeczenia z hasłem:
Celne postępowanie
Celne prawo
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Rada Radców Prawnych
Uzasadnienie strona 1/2

P O S T A N O W I E N I E

Dnia 6 kwietnia 2005 r.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie:

Sędzia NSA Rafał Batorowicz po rozpoznaniu w dniu 6 kwietnia 2005 r.

na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia W. T.

od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 stycznia 2005 r. sygn. akt VI SA/Wa 378/04 o odmowie przywrócenia terminu do uiszczenia wpisu od skargi na decyzję Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 12 grudnia 2003 r. sygn. akt [...] w przedmiocie unieważnienia egzaminu radcowskiego postanawia: oddalić zażalenie

U Z A S A D N I E N I E

Postanowieniem z dnia 10 sierpnia 2004 r. sygn. akt VI SA/Wa 378/04 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę W. T. na uchwałę Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 12 grudnia 2003 r. nr [...] w przedmiocie unieważnienia egzaminu radcowskiego. Przyczyną odrzucenia skargi na podstawie art. 220 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270) było nieuiszczenie wpisu od skargi w terminie.

Pismem z dnia 15 grudnia 2004 r. W. T. wniósł o przywrócenie terminu do uiszczenia opłaty od skargi. Skarżący podnosił, że nigdy nie otrzymał pisma sądu wzywającego go do uiszczenia wpisu, podobnie nie doręczono mu postanowienia z dnia 10 sierpnia 2004 r. o odrzuceniu skargi.

Postanowieniem z dnia 21 stycznia 2005 r., sygn. VI SA/Wa 378/04, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił przywrócenia terminu.

Według przedstawionych w uzasadnieniu postanowienia ustaleń, skarżącemu wysłano na wskazany w skardze adres odpowiedź na skargę. Pismo to zwrócono do sądu po trzykrotnym awizowaniu. Kolejne pismo zawierające wezwanie do uiszczenia wpisu od skargi poczta awizowała dwukrotnie, po czym zwróciła do sądu. Wobec tego uznano pismo za doręczone i odrzucono skargę wobec nieuiszczenia wpisu. Przesyłka zawierająca postanowienie z dnia 10 sierpnia 2004 r. była dwukrotnie awizowana i powróciła do sądu.

Odnosząc się do wniosku o przywrócenie terminu, sąd pierwszej instancji przytoczył art. 86 § 1 P.p.s.a. i uznał, że brak było podstaw do przyjęcia, by uchybienie terminu nastąpiło bez winy skarżącego. Powołał się na wynikający z art. 70 § 1 i § 2 P.p.s.a. obowiązek strony powiadomienia sądu o zmianie adresu. Wskazał też, że kierowane do skarżącego wezwania i inne pisma nie zostały podjęte, a wniosek o przywrócenie terminu nie zawierał uzasadnienia przyczyn niemożności podejmowania pism.

W. T. wniósł zażalenie na postanowienie z dnia 21 stycznia 2105 r., domagając się jego uchylenia i przywrócenia terminu do uiszczenia skargi.

Uzasadniając zażalenie skarżący, podobnie jak we wniosku o przywrócenie terminu, stwierdził, że nie otrzymał ani pisma zawierającego wezwanie do uiszczenia wpisu od skargi, ani postanowienia o odrzuceniu skargi. Zaprzeczał też, by otrzymywał awiza do swej skrzynki pocztowej. Podważał argumentację sądu twierdząc, że nie zmieniał miejsca zamieszkania. Poza tym podnosił, że w pobliżu jego miejsca zamieszkania dochodzi do licznych występków oraz uszkodzeń różnych urządzeń, w tym skrzynek pocztowych.

Strona 1/2
Inne orzeczenia o symbolu:
6171 Radcowie prawni i aplikanci radcowscy
Inne orzeczenia z hasłem:
Celne postępowanie
Celne prawo
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Rada Radców Prawnych