Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Magdalena Bosakirska po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia J. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 14 maja 2012 r. sygn. akt II SA/Gl 54/12 w zakresie oddalenia wniosku o zmianę postanowienia odmawiającego przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi J. B. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] stycznia 2009 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym postanawia oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 14 maja 2012 r., sygn. akt II SA/Gl 54/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił wniosek J. B. o zmianę postanowienia tego Sądu odmawiającego przyznania J. B. prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie z jego skargi na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] stycznia 2009 r., nr [...], w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd pierwszej instancji stwierdził, że postanowieniem z dnia 30 września 2011 r., sygn. akt IV SA/Gl 1033/11, WSA w Gliwicach odmówił już skarżącemu przyznania prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego, zaś zażalenie na to orzeczenie zostało oddalone przez Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 17 listopada 2011 r. o sygn. akt II GZ 505/11. Pismem z dnia 14 kwietnia 2012 r. skarżący złożył ponowny wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia pełnomocnika z urzędu. We wniosku wskazano, że skarżący prowadzi gospodarstwo domowe wspólnie z matką, która otrzymuje świadczenie emerytalne w wysokości 860 zł miesięcznie. Wnioskodawca wskazał, że posiada udziały w dwóch spółkach z o.o., które nie przynoszą mu żadnego dochodu, a także oświadczył, że nie posiada żadnego majątku, oszczędności, papierów wartościowych, ani też przedmiotów, których wartość przekraczałaby równowartość 3000 euro. Skarżący wskazał ponadto, że w ostatnich latach sprzedał wszystkie dające się spieniężyć przedmioty.
Sąd pierwszej instancji wskazał, że przyznanie prawa pomocy na podstawie ponownie złożonego wniosku jest możliwe, jeżeli zmieniła się sytuacja majątkowa lub rodzinna strony i w nowym stanie faktycznym spełnione będą przesłanki, o których mowa w art. 246 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270; dalej powoływana jako "p.p.s.a."). Zdaniem Sądu, zmiana tak nie została przez skarżącego wykazana, skoro treść ponownie złożonego wniosku o przyznanie prawa pomocy nie odbiega od treści złożonych poprzednio wniosków, zaś strona nie przedstawiła przy tym jakichkolwiek dokumentów dotyczących swojej sytuacji majątkowej i rodzinnej. W tej sytuacji Sąd pierwszej instancji uznał, że skarżący nie udowodnił zmiany swojej sytuacji rodzinnej i finansowej, a przez to nie wykazał dostatecznie zasadności swego wniosku o przyznanie mu prawa pomocy. Wobec tego Sąd - działając na podstawie art. 165 p.p.s.a. - odmówił zmiany prawomocnego postanowienia odmawiającego przyznania skarżącemu prawa pomocy w zakresie całkowitym.
J. B. złożył zażalenie na postanowienie Sądu pierwszej instancji. Wniósł o uchylenie tego orzeczenia w całości i ponowne rozpatrzenie wniosku o przyznanie prawa pomocy.
W uzasadnieniu stwierdził, że nie posiada żadnego majątku i dochodu, więc nie wie jak ma wykazać, że jego stan finansowy się pogorszył, bowiem już bardziej pogorszyć się nie może. Wskazał, że o taką pomoc zabiega od kilku lat i w tym czasie dostarczył wszystkie dokumenty oraz uzasadnił swoją rację i krzywdę tak jak umiał. Stwierdził, że jest pozbawiony jakichkolwiek możliwości obrony.