Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Rysz po rozpoznaniu w dniu 28 lipca 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia Spółka A na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 lutego 2020 r. sygn. akt VI SA/Wa 1848/19 w zakresie odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skarg: 1. S. w G. 2. Spółka B 3. Spółka C 4. Spółka D 5. Spółka E 6. Spółka F 7. Spółka G 8. Spółka H 9. Spółka I 10. P. w W. 11. Spółka J 12. Spółka K 13. Spółka A 14. Spółka L 15. Spółka Ł na decyzję Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z dnia 22 lipca 2019 r. nr DDRT.WUD.6060.5.2016.5751 w przedmiocie ustalenia przedsiębiorców telekomunikacyjnych zobowiązanych do udziału w pokryciu dopłaty w roku 2011, ustalenia jednolitego wskaźnika procentowego tego udziału oraz umorzenia postępowania w sprawie ustalenia części podmiotów zobowiązanych do pokrycia dopłat postanawia oddalić zażalenie.
Postanowieniem z 24 lutego 2020 r. (sygn. akt VI SA/Wa 1848/19) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej zwany "WSA" lub "Sąd I instancji"), działając na podstawie art. 61 § 3 i 5 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r., poz. 2325; dalej zwanej "ppsa"), odmówił V. S. A. z siedzibą w G. (dalej zwanej "Skarżącą") wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej (dalej zwanego "Prezesem UKE") z 22 lipca 2019 r. w przedmiocie ustalenia listy przedsiębiorców telekomunikacyjnych obowiązanych do udziału w pokryciu dopłaty do kosztów świadczenia usługi powszechnej w roku 2011.
WSA stwierdził, że Skarżąca złożyła skargę wraz z wnioskiem o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu tego wniosku Skarżąca wskazała, że wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody oraz trudnych do odwrócenia skutków. Skarżąca podała, że zaskarżona decyzja będzie stanowiła podstawę do podjęcia przez organ dalszych kroków w zakresie egzekucji dopłaty w drodze wydania decyzji ustalających wysokość zobowiązań poszczególnych przedsiębiorców, którym nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności. Podniosła także, że wydanie 134 decyzji określających wysokość zobowiązań poszczególnych przedsiębiorców w przypadku późniejszego uchylenia zaskarżonej decyzji spowoduje konieczność usunięcia ich z obiegu prawnego.
Zdaniem WSA, skarżona decyzja jest rozstrzygnięciem, któremu nie można przydać przymiotu wykonalności. Wykonalność bowiem zdaniem Sądu I instancji oznacza, że decyzja może stanowić tytuł egzekucyjny, czyli innymi słowy, nadawać się do egzekucji administracyjnej - art. 26 i 27 ustawy z 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r. poz. 2070).
Sąd I instancji dodał, że zaskarżona decyzja dopiero będzie stanowić podstawę do podjęcia przez Prezesa UKE dalszych kroków w zakresie egzekucji dopłaty za 2011 r., w tym przede wszystkim do wydania decyzji ustalających wysokość zobowiązań poszczególnych przedsiębiorców. Zdaniem WSA, dopiero ta nowo wydana decyzja wymiarowa, będzie rodzić po stronie strony skarżącej skutek w postaci uszczuplenia jej majątku, którą będzie można rozpatrywać jako ewentualną szkodę w rozumieniu art. 61 § 3 ppsa.
WSA wskazał także, że wniosek Skarżącej nie zawierał argumentacji i dowodów mających na celu wykazanie, że zaskarżony akt nadaje się do wykonania, a w konsekwencji, że można go skutecznie uczynić przedmiotem wniosku o zastosowanie tymczasowej ochrony, przewidzianej w art. 61 § 3 ppsa.
Skarżąca złożyła zażalenie na postanowienie WSA, zaskarżając to orzeczenie w całości. Wniosła o: 1) zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez wstrzymanie wykonania decyzji wobec faktu, że istota sprawy jest dostatecznie wyjaśniona; i względnie o 2) uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania WSA; 3) o zasądzenie na rzecz Skarżącej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa według norm przepisanych.