Naczelny Sąd Administracyjny podziela stanowisko zawarte w uzasadnieniu Sądu I instancji, że wskazane przez skarżącego okoliczności decydujące o przyznaniu prawa pomocy nie są dla Sądu w pełni wiarygodne i dlatego takiej wiarygodności odmówił. Naczelny Sąd Administracyjny podziela w całości ocenę dokonaną przez Sąd I instancji.
Przedstawione przez skarżącego informacje należy uznać za niewystarczające do odtworzenia jego rzeczywistej sytuacji majątkowej. Naczelny Sąd Administracyjny, po dokonaniu analizy całości nadesłanych danych uznał, że skarżący nie wykazał, że nie jest w stanie ponieść kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie. Należy podkreślić, że Sąd nie jest zobowiązany do prowadzenia dochodzenia w sytuacji, gdy dane umożliwiające pełną ocenę stanu majątkowego nie są znane mimo istniejącego po stronie skarżącego ciężaru wykazania przesłanek przyznania prawa pomocy. Skarżący pomimo faktu, że był wzywany przez Sąd I instancji nie przysłał odpowiednich dokumentów, które, dowodziłyby jego trudnej sytuacji materialnej. Samo oświadczenie skarżącego, że pozostaje w sytuacji, która nie pozwala mu na uiszczenie wpisu sądowego od skargi, nie daje podstaw ku temu, aby przyznać prawo pomocy w jakimkolwiek zakresie.
W związku z tym, że w rozpoznawanej sprawie skarżący nie wykazał, że nie jest w stanie ponieść kosztów postępowania, w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego dokonana przez Sąd I instancji odmowa przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie nie narusza prawa.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 p.p.s.a. w zw. z art. 197 § 1 i § 2 p.p.s.a., oddalił zażalenie.