Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Kuba po rozpoznaniu w dniu 6 sierpnia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia K. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 stycznia 2020 r. sygn. akt VI SA/Wa 1553/19 w zakresie odmowy przywrócenia terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi K. W. na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia [...] lutego 2019 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia podlegania obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 30 sierpnia 2019 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę K. W. (dalej "skarżący") na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia [...] lutego 2019 r., w przedmiocie ustalenia podlegania obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego.
Sąd I instancji wskazał, że wymieniona na wstępie decyzja została doręczona stronie w dniu 5 marca 2019 r. W dniu 12 marca 2019 r., skarżący złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wniosek o przyznanie prawa pomocy poprzez ustanowienie pełnomocnika procesowego z urzędu. Postanowieniem z dnia 15 maja 2019 r., referendarz sądowy uwzględnił powyższy wniosek.
Okręgowa Izba Radców Prawnych w Warszawie, wyznaczyła dla skarżącego pełnomocnika w osobie r.pr. R. B. Pełnomocnik otrzymał zawiadomienie o wyznaczeniu go pełnomocnikiem z urzędu w dniu 3 czerwca 2019 r.
Pismem z dnia 30 czerwca 2019 r., pełnomocnik skarżącego wniósł skargę na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia, nie wnosząc jednocześnie o przywrócenie terminu do jej złożenia.
W takim stanie sprawy Sąd I instancji stwierdził, że skarga została złożona po upływie ustawowego terminu, o którym mowa w art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, dalej: p.p.s.a.). Wskazał przy tym, że wniosek złożony do sądu o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia dla strony pełnomocnika z urzędu nie wstrzymuje biegu terminu do wniesienia skargi. Sąd I instancji zauważył przy tym, że pełnomocnik skarżącego nie złożył wraz ze skargą wniosku o przywrócenie uchybionego terminu, który to wniosek, mając na uwadze ustanowienie dla strony pełnomocnika z urzędu, mógł skutkować przywróceniem uchybionego terminu do wniesienia skargi w sprawie.
Zażaleniem pełnomocnik K. W. zaskarżył w całości postanowienie Sądu I instancji zarzucając mu naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy
Postanowieniem z dnia 10 grudnia 2019 r., Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenie skarżącego. W uzasadnieniu stwierdził, iż wniesienie w sprawie przez pełnomocnika skarżącego skargi na decyzję Prezesa NFZ z dnia [...] lutego 2019 r., nastąpiło z uchybieniem terminu do dokonania tej czynności. Taki stan sprawy powodował, że po stronie Sądu I instancji powstał obowiązek określony w art. 58 § 1 pkt 2 p.p.s.a., tj. odrzucenia skargi, jako wniesionej po upływie terminu do jej wniesienia. Wystąpienie skarżącego z wnioskiem o ustanowienie dla niego pełnomocnika z urzędu i okoliczność przyznania stronie prawa pomocy w wymienionym zakresie oraz wyznaczenie pełnomocnika z urzędu w osobie radcy prawnego, mogły stanowić przesłanki do sformułowania i złożenia wraz ze spóźnioną skargą wniosku o przywrócenie uchybionego terminu do dokonania tej czynności, Pełnomocnik strony wniosku takiego jednak nie złożył. Brak jest takiego żądania zarówno w samej skardze, jaki i w osobnym piśmie związanym ze skargą. Skoro zaś pełnomocnik strony nie złożył wniosku o przywrócenie uchybionego terminu do wniesienia skargi, Sąd I instancji nie miał jakichkolwiek podstaw do podjęcia postępowania sądowego w sprawie, a stwierdzone uchybienie terminu obligowało go do odrzucenia wniesionej skargi.