Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Edward Kierejczyk po rozpoznaniu w dniu 24 czerwca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia G.L. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 9 kwietnia 2010 r., sygn. akt V SA/Wa 1715/09 w zakresie odrzucenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi G.L. na pismo Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] czerwca 2009 r., Nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania pomocy finansowej z budżetu Unii Europejskiej postanawia: oddalić zażalenie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 9 kwietnia 2010 r. sygn. akt V SA/Wa 1715/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. na podstawie art. 88 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., odrzucił wniosek G.L. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na pismo Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] czerwca 2009 r. w przedmiocie odmowy przyznania pomocy finansowej z budżetu Unii Europejskiej.
W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że przyczyna uchybienia terminu ustała w dniu 25 stycznia 2010 r., w którym doręczono skarżącemu odpis postanowienia tego Sądu z dnia 7 stycznia 2010 r. o odrzuceniu skargi. Siedmiodniowy termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu, o którym mowa w art. 87 § 1 p.p.s.a., upłynął w dniu 1 lutego 2010 r. i dlatego wniosek skarżącego, nadany w urzędzie pocztowym w dniu 13 lutego 2010 r. Sąd odrzucił, jako spóźniony.
Na powyższe postanowienie G.L. złożył zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego domagając się jego uchylenia, przywrócenia terminu do złożenia skargi i "przyjęcia jej do rozpoznania". W uzasadnieniu stwierdził, że nie mógł złożyć w terminie wniosku o przywrócenie terminu do złożenia skargi z uwagi na to, że w dniach od 20 stycznia do 12 lutego 2010 r. przebywał za granicą. Uchybienie terminu nastąpiło bez jego winy. Gdy wyjeżdżał wydawało mu się, że korespondencja adresowana do niego będzie awizowana, a w istocie jego "służby biurowe odebrały odpis postanowienia". Ponadto, co podnosił we wniosku o przywrócenie terminu, został błędnie pouczony o terminach i zasadach wniesienia środka zaskarżenia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie jest bezzasadne.
Zgodnie z treścią art. 87 § 1 p.p.s.a. pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym (art. 88 zdanie pierwsze p.p.s.a.).
W rozpoznawanej sprawie Sąd I instancji trafnie przyjął, że dzień 25 stycznia 2010 r. jest datą, od której rozpoczął bieg termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. W tym bowiem dniu skarżącemu został doręczony odpis postanowienia o odrzuceniu skargi, w którego uzasadnieniu znajdowało się pouczenie o możliwości złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, a zatem w tym dniu ustała przyczyna uchybienia terminu (art. 87 § 1 p.p.s.a.). Skarżący w zażaleniu potwierdza, że postanowienie o odrzuceniu skargi zostało skutecznie doręczone - "jego służby biurowe odebrały odpis postanowienia". Wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi powinien zostać złożony przez skarżącego do dnia 1 lutego 2010 r. W sytuacji, gdy skarżący nadał wniosek w urzędzie pocztowym w dniu 13 lutego 2010 r., Sąd I instancji zasadnie odrzucił go jako spóźniony. Sąd I instancji badając wniosek o przywrócenie terminu nie mógł zatem odnieść się do stwierdzenia w nim zawartego, że skarżący nie z własnej winy uchybił terminowi do wniesienia skargi.
Podnoszona w uzasadnieniu zażalenia okoliczność przebywania w podróży służbowej mogła zostać przedstawiona we wniosku o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, którego skarżący w tej sprawie nie złożył. Za taki wniosek nie można było uznać niniejszego zażalenia, którego wywody zmierzały do uprawdopodobnienia okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi, to jest błędne pouczenie o terminach i zasadach wniesienia środka zaskarżenia. Sąd I instancji trafnie więc odrzucił wniosek skarżącego o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, jako spóźniony na podstawie art. 88 p.p.s.a.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.