Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Hanna Kamińska po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia S. K. i A. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 13 kwietnia 2010 r. sygn. akt VI SA/Wa 391/10 w zakresie odrzucenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi S. K. i A. K. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] lipca 2008 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym postanawia: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. postanowieniem z dnia 13 kwietnia 2010 r. o sygn. akt VI SA/Wa 391/10 odrzucił wniosek S. K. i A. K. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, w sprawie ze skargi S. K. i A. K. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] lipca 2008 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym.
Sąd I instancji w uzasadnieniu podał, że zaskarżona decyzja została doręczona skarżącym w dniu 18 sierpnia 2008 r. Termin do wniesienia skargi upłynął im w dniu 17 września 2008 r. Złożenie skargi wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia nastąpiło w dniu 6 stycznia 2010 r.
Odrzucając wniosek o przywrócenie terminu Sąd I instancji stwierdził, że w sprawie nie zachodzi przypadek wyjątkowy, określony w art. 87 § 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a. Za chybiony uznał zarzut nieczytelnego sformułowania sentencji decyzji, która wprowadziła skarżących w błędne przekonanie, że rozstrzygnięcie organu I instancji zostało uchylone przez Głównego Inspektora Transportu Drogowego w całości. Zdaniem Sądu I instancji, zaskarżona decyzja w sposób czytelny formułuje rozstrzygnięcie poprzez wytłuszczenie sentencji oraz oznaczenie w osobnym punkcie każdego z rozstrzygnięć wraz z opisem zakresu, którego ono dotyczy. W pkt 4 sentencji zostało jasno wskazane, że decyzja O. Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego zostaje utrzymana w mocy w zakresie, który nie został wymieniony w poprzedzających go punktach. W uzasadnieniu podano też okoliczności, które przesądziły o utrzymaniu w mocy decyzji w wyżej wskazanym zakresie.
Ponadto, w ocenie Sądu I instancji podane przez skarżących okoliczności nie dają podstawy do przyjęcia, że przez okres blisko 18 miesięcy od doręczenia decyzji sytuacja zdrowotna lub osobista nie pozwoliła im na wniesienie skargi w terminie. A. K. podała jedynie, że jej dziecko "często choruje, z leczeniem szpitalnym włącznie", co zdaniem Sądu uzasadnia twierdzenie, że w podanym przez nią czasie występowały okresy, kiedy dziecko było zdrowe. Tym samym, nawet w sytuacji samodzielnego macierzyństwa i związanym z tym niewątpliwie zwiększonym zakresem obowiązków wobec dziecka, szczególnie w okresie choroby, nie można było uznać, że zajmowała się wystarczająco dostatecznie sprawami prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Nie wykazała zainteresowania w sposób znajdujący usprawiedliwienie dla uchybienia terminu do dokonania stosownej czynności procesowej.
Odnosząc się natomiast do przebytej przez S. K. operacji przewodu pokarmowego oraz wypadku samochodowego Sąd I instancji stwierdził, że z argumentacji skarżącego nie wynika, kiedy został poddany tej operacji oraz kiedy uległ wypadkowi. Twierdzenie skarżącego, że dolegliwości związane z przytoczonymi sytuacjami "powodują wiele utrudnień w życiu codziennymi i zawodowym" nie wskazuje na to, że skala tych utrudnień uniemożliwiła mu dochowanie terminu do wniesienia skargi, ani że te utrudnienia miały miejsce przez cały okres od otrzymania zaskarżonej decyzji, co oznacza, że również skarżący nie wykazał dostatecznego zainteresowania sprawami prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Zatem również w jego przypadku nie zachodzi tzw. przypadek wyjątkowy.