Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący : sędzia NSA Andrzej Kuba po rozpoznaniu w dniu 10 października 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia Gminy [...] na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 22 czerwca 2006 r., sygn. akt III SA/Gl 250/06 w zakresie odmowy wstrzymania wykonania decyzji w sprawie ze skargi Gminy [...] na decyzję Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego z dnia 30 marca 2006 r., Nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego w przedmiocie ruchu i likwidacji zakładu górniczego postanawia: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach postanowieniem z dnia 22 czerwca 2006 r., sygn. akt III SA/Gl 250/06 odmówił Gminie [...] wstrzymania wykonania decyzji Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego w Katowicach z 30 marca 2006 r., Nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego w sprawie planu ruchu likwidowanej części zakładu górniczego.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że skarżąca we wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego nie wykazała, jakie ewentualnie negatywne, trudne do odwrócenia skutki może wywołać wykonanie tej decyzji administracyjnej. Sąd wskazał, że postępowanie odwoławcze zostało umorzone przez organ, gdyż odmówił on odwołującej się Gminie [...] przyznania przymiotu strony postępowania administracyjnego.
Sąd podniósł, że skutkiem ewentualnego wstrzymania decyzji nie byłoby rozpoznanie odwołania Gminy [...] po raz kolejny, nie wpłynie to także na byt prawny decyzji administracyjnej I instancji.
Gmina Miedźna wniosła do Naczelnego Sądu Administracyjnego zażalenie na to postanowienie zaskarżając je w całości i wnosząc o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie. Skarżąca wskazała, iż niewstrzymanie przedmiotowej decyzji spowoduje trudne do odwrócenia skutki.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Przepis art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270) dalej p.p.s.a. daje sądowi możliwość wstrzymania wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu bądź czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Oznacza to, że chodzi o taką szkodę, która nie będzie mogła być naprawiona przez późniejszy zwrot spełnionego i wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do pierwotnego stanu. Przesłanka w postaci niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody jest utożsamiana z zagrożeniem dla już istniejącej, aktualnej sytuacji gospodarczej (ekonomicznej) strony postępowania administracyjnego. Trudne do odwrócenia skutki powstają zwykle tam, gdzie po wykonaniu decyzji jest niemożliwy powrót do pierwotnego stanu sprawy. W obu sytuacjach chodzi o wyjątkowe zagrożenie odpowiadające szczególnej kategorii ochrony tymczasowej strony postępowania. Tam natomiast, gdzie ich wzruszenie w postępowaniu sądowym przywraca stan zgodny z prawem bez powyższych zagrożeń, sięganie po środki ochrony tymczasowej nie jest uzasadnione. Wprowadzona w omawianym przepisie ochrona tymczasowa w postępowaniu sądowoadministracyjnym stanowi wyjątek od zasady wynikającej z § 1 tego przepisu, w myśl którego wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności.
Skoro Sąd orzeka o wstrzymaniu aktu lub czynności na wniosek skarżącego, to obowiązany jest on wykazać, że wykonanie aktu lub czynności przed rozpoznaniem w tym przypadku skargi może spowodować dla niego skutki, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a.
W rozpoznawanej sprawie przedmiotem wniosku o wstrzymanie wykonania była decyzja Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego. Decyzja ta jednak w zakresie merytorycznym utrzymała w mocy decyzję Dyrektora Okręgowego Urzędu Górniczego w Tychach zatwierdzającą podstawową część planu ruchu likwidowanej części zakładu górniczego KWK [...] Wobec tego zdaniem Naczelnego Sadu Administracyjnego należałoby się zająć kwestią czy istnieją przesłanki do wstrzymania decyzji organu pierwszej instancji, mimo że strona we wniosku wyraźnie wskazała, iż wnosi o wstrzymanie decyzji organu odwoławczego.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego okoliczności przedstawione przez skarżąca nie wyczerpują przesłanek wstrzymania wykonania decyzji określonych w art. 61 § 3 p.p.s.a. Strona przede wszystkim nie wykazała jakie zaszłoby niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody oraz jakie trudne do odwrócenia skutki spowodowałaby odmowa wstrzymania tej decyzji. W związku z niewskazaniem przesłanek opisanych powyżej Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji nie jest zasadny.
Z przytoczonych powodów Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji na mocy art. 184 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a.