Zażalenie na postanowienie WSA w Warszawie z 17 listopada 2016 r. sygn. akt V SA/Wa 4035/15 w zakresie odmowy przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia w sprawie ze skargi S. P. na orzeczenie Głównej Komisji Orzekającej w Sprawach o naruszenie Dyscypliny Finansów Publicznych w przedmiocie naruszenia dyscypliny finansów publicznych
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Cezary Pryca po rozpoznaniu w dniu 21 lutego 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia S. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 17 listopada 2016 r. sygn. akt V SA/Wa 4035/15 w zakresie odmowy przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia w sprawie ze skargi S. P. na orzeczenie Głównej Komisji Orzekającej w Sprawach o naruszenie Dyscypliny Finansów Publicznych z dnia [...] czerwca 2015 r., nr [...] w przedmiocie naruszenia dyscypliny finansów publicznych postanawia: oddalić zażalenie.

Inne orzeczenia o symbolu:
6535 Odpowiedzialność za naruszenie dyscypliny finansów publicznych
Inne orzeczenia z hasłem:
Przywrócenie terminu
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Komisja Orzekająca
Uzasadnienie strona 1/4

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 17 listopada 2016 r., sygn. akt V SA/Wa 4035/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu wniosku S. P. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia odmówił przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał, że wniosek strony skarżącej o przywrócenie uchybionego terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia nie zasługuje na uwzględnienie.

Zdaniem Sądu pierwszej instancji, okoliczności podniesione we wniosku o przywrócenie terminu nie uprawdopodabniają że do uchybienia terminu doszło na skutek zdarzeń, za które strona, reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika nie ponosi odpowiedzialności.

Sąd pierwszej instancji podniósł, iż zgodnie z art. 42 § 1 p.p.s.a. wypowiedzenie pełnomocnictwa przez mocodawcę odnosi skutek prawny w stosunku do sądu od dnia zawiadomienia go o tym, w stosunku zaś do strony przeciwnej i innych uczestników - od dnia doręczenia im tego zawiadomienia przez sąd.

Sąd pierwszej instancji wskazał przy tym, że w sprawie miał zastosowanie ww. przepis i ustanowiony pełnomocnik, a także pełnomocnik substytucyjny mimo wypowiedzenia pełnomocnictwa głównego mieli obowiązek działania w imieniu skarżącego. WSA podniósł, że dopóki informacja o tym fakcie nie dotrze do podmiotów zewnętrznych - sądu, a także strony przeciwnej i innych uczestników, wypowiedzenie jest skuteczne od momentu jego dokonania jedynie między mocodawcą a pełnomocnikiem.

W dalszej części uzasadnienia Sąd pierwszej instancji wskazał, że przy ustalaniu dnia zawiadomienia sądu istotna jest data, w której sąd faktycznie dowiedział się o wypowiedzeniu, tj. dzień doręczenia stosownego pisma lub złożenia go w biurze podawczym sądu, a nie dzień nadania takiego pisma w urzędzie pocztowym, a w sprawie miało to miejsce w dniu 9 listopada 2016 r. Z tego względu, zdaniem Sądu obowiązkiem pełnomocnika, któremu skarżący wypowiedział pełnomocnictwo było działanie w jego imieniu do dnia 9 listopada 2016 r. mimo, że pełnomocnik zinterpretował ustne oświadczenie skarżącego o wypowiedzeniu wprost, tj. jako natychmiastowe zwolnienie z obowiązków pełnomocnika.

WSA podniósł, że złożenie wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku nie jest objęte przymusem adwokackim i skarżący mógł ten wniosek osobiście złożyć. Ponadto Sąd wskazał, że do obowiązków pełnomocnika i jego mocodawcy należało ułożenie tak wzajemnych relacji, w tym również ustalenie sposobów szybkiej komunikacji, aby możliwe było podejmowanie decyzji w możliwie krótkim terminie, w szczególności bez szkody na przedmiot postępowania. W ocenie Sądu pierwszej instancji strona skarżąca wybierając profesjonalnego pełnomocnika może wymagać od niego zawodowego wypełniania obowiązków, ale ponosi też skutki jego działania lub zaniechania, w tym również w zakresie metod jego pracy.

W zażaleniu od powyższego postanowienia, skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia, oraz o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił naruszenie przepisów postępowania, tj.: art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a., w zw. z art. 7, 8, 77, 80 ustawy z 14.6.1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2016 r. poz. 23), poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i zaniechanie przez sąd wnikliwego ustalenia przesłanek do przywrócenia skarżącemu terminu oraz odmowie przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku, pomimo że skarżący uprawdopodobnił we wniosku brak winy w niezachowaniu terminu, a nadto okoliczności niedopełnienia terminu były całkowicie niezależne od skarżącego.

Strona 1/4
Inne orzeczenia o symbolu:
6535 Odpowiedzialność za naruszenie dyscypliny finansów publicznych
Inne orzeczenia z hasłem:
Przywrócenie terminu
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Komisja Orzekająca