Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Zabłocka (spr.) Sędzia NSA Andrzej Kuba Sędzia del. WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej wniosku Burmistrza Miasta A o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Burmistrzem Miasta A a Prezydentem Miasta B w przedmiocie potwierdzenia prawa do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych postanawia: umorzyć postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym
Pismem z dnia 24 października 2018 r. Burmistrz Miasta A wniósł o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Burmistrzem Miasta A a Prezydentem Miasta B, w sprawie rozpoznania wniosku C Sp. z o.o. o wydanie decyzji potwierdzającej prawo do świadczeń opieki zdrowotnej A. K.
Wnioskodawca w motywach pisma wskazał, że Prezydent Miasta B przekazał wniosek C Sp. z o.o. o wydanie wymienionej na wstępie decyzji odnośnie A. K. argumentując, cyt.: "że na chwilę obecną nie jest możliwe przeprowadzenie wywiadu środowiskowego z Panem A. K., zam. [...] z uwagi na brak możliwości skontaktowania się z ww.".
W ocenie wnioskodawcy, przekazanie wniosku C Sp. z o.o. nie znajdowało uzasadnienia albowiem w aktach sprawy zachowana jest kserokopia potwierdzenia odbioru wezwania wysłanego na adres [...]. Widnieje na niej adnotacja, że doręczenia dokonano dorosłemu domownikowi. W aktach brak jest informacji, że świadczeniobiorca nie zamieszkuje pod tym adresem. Ponadto MOPS w B dysponował innym adresem świadczeniobiorcy, jednakże nie próbowano się skontaktować z nim w tym miejscu. Z faktu zameldowania w A od dn. [...] stycznia 2016 r. nie wynika, że jest to miejsce zamieszkania świadczeniobiorcy, ponieważ Burmistrz Miasta A ustalił na podstawie rejestru mieszkańców, że Pan A. K. [...] kwietnia 2016 r. wymeldował się z adresu: [...] A.
Prezydent Miasta B w piśmie z dnia [...] grudnia 2018 r., stanowiącym odpowiedź na wniosek Burmistrza Miasta A wskazał, że uznał swoją właściwość i wniósł o przekazanie sprawy do załatwienia według właściwości.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym o rozstrzygnięcie sporu o właściwość, wywołane wnioskiem Burmistrza Miasta A, podlega umorzeniu.
Zgodnie z art. 161 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 1302 ze zm.), sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania gdy postępowanie z innych przyczyn stało się bezprzedmiotowe.
W orzecznictwie sądów administracyjnych przyjęło się, że w razie sporu kompetencyjnego, jeśli jeden z organów pozostający w sporze uzna swą właściwość, zachodzi podstawa do umorzenia postępowania w myśl przywołanego przepisu (por. postanowienie NSA z dnia 7 października 2003 r., sygn. akt I SA 702/03).
W przedmiotowej sprawie zaistniała opisana sytuacja implikująca podstawy do umorzenia postępowania w sprawie sporu o właściwość organu do potwierdzenia prawa do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.
Z analizy akt sprawy wynika, że Prezydenta Miasta B pismem z dnia [...] grudnia 2018 r. uznał się za organ właściwy do rozpoznania sprawy A. K. o potwierdzenie prawa do świadczeń opieki zdrowotnej, ze względu na to, że A. K. zamieszkiwał ostatnio bez zameldowania w B pod adresem, [...].
W takim stanie swój byt utraciła przyczyna sporu o właściwość, w konsekwencji przestały istnieć również podstawy do rozstrzygnięcia sporu przez Naczelny Sąd Administracyjny.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny, w oparciu o art. 161 § 3 w zw. z art. 193 p.p.s.a., postanowił jak w sentencji