Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Rafał Batorowicz po rozpoznaniu w dniu 21 października 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej S. H. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 2 lipca 2009 r., sygn. akt V SA/Wa 388/09 w zakresie odrzucenia skargi w sprawie ze skargi S. H. na decyzję Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] stycznia 2009 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o przyznaniu płatności bezpośrednich do gruntów rolnych postanawia: odrzucić skargę kasacyjną.
Postanowieniem z dnia 2 lipca 2009 r., sygn. akt V SA/Wa 388/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. odrzucił skargę S. H. na decyzję Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] stycznia 2009 r. nr [...]; (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o przyznaniu płatności bezpośrednich do gruntów rolnych.
Pismem z dnia 18 lutego 2009 r. (data nadania) S. H. reprezentowany przez pełnomocnika - adwokata A. H. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na decyzję Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] stycznia 2009 r. Do skargi dołączono potwierdzenie opłacenia wpisu od skargi w kwocie 100 zł.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. zarządzeniem z dnia 27 kwietnia 2009 r. wezwał adwokata A. H., który w imieniu skarżącego podpisał skargę, do uzupełnienia braku formalnego skargi poprzez nadesłanie pełnomocnictwa upoważniającego do sporządzenia skargi oraz do reprezentowania skarżącego przed sądami administracyjnymi. W dniu 18 maja 2009 r. wpłynęło pismo adwokata A. H. z załączonym pełnomocnictwem oraz opłatą skarbową od tegoż.
Wojewódzki Sąd Administracyjny odrzucił skargę na mocy art. 221 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej cytowanej jako p.p.s.a.).
Na to postanowienie skarżący reprezentowany przez pełnomocnika - adwokata A. H. wniósł w dniu 23 lipca 2009 r. (data nadania) pismo zatytułowane "Zażalenie" będące w swej istocie skargą kasacyjną.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skargę kasacyjną, jako niedopuszczalną, należało odrzucić.
Stosownie do art. 180 w zw. z art. 178 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny na posiedzeniu niejawnym odrzuci skargę kasacyjną, jeżeli ulegała ona odrzuceniu przez wojewódzki sąd administracyjny, albo zwróci ją temu sądowi w celu usunięcia dostrzeżonych braków.
Z zawartej w art. 178 p.p.s.a. regulacji wynika, że wojewódzki sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również skargę kasacyjną, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie.
Przepis art. 221 p.p.s.a. stanowi, że pisma wnoszone przez adwokata lub radcę prawnego, które nie są należycie opłacone, pozostawia się bez rozpoznania lub odrzuca bez wezwania o uiszczenie opłaty, jeżeli pismo podlega opłacie stałej. Skargi kasacyjne od postanowień o odrzuceniu skarg z powodu nieuiszczenia opłaty stałej przez profesjonalnego pełnomocnika nie są wolne od opłat . Art. 220 § 4 i art. 227 § 2, dotyczące zwolnienia od opłat sądowych środków odwoławczych od orzeczeń w przedmiocie kosztów sądowych, nie mają zastosowania już z tego powodu, że odnoszą się wyłącznie do zażaleń. Brak podstaw prawnych do stosowania do skarg kasacyjnych przepisów o zażaleniach. W niniejszej sprawie środek odwoławczy nazwano, co prawda, zażaleniem, traktować je jednak należało jako skargę kasacyjną. Zgodnie z art. 173 § 1 p.p.s.a. od postanowień kończących postępowanie przysługuje skarga kasacyjna. Postanowienie o odrzuceniu skargi, w tym z powodu jej nieopłacenia, kończy postępowanie w sprawie. Błędne określenie środka odwoławczego nie zmienia jego rzeczywistego charakteru.