Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Janusz Drachal po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej wniosku [A] S.A. z siedzibą w W. o dopuszczenie do udziału w postępowaniu w charakterze uczestnika w sprawie z wniosku Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji o wykładnię wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 sierpnia 2010 r., sygn. akt II GSK 741/09 postanawia: odmówić dopuszczenia [A] S.A. do udziału w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w charakterze uczestnika.
Wnioskiem z dnia 22 czerwca 2012 r., [A] S.A. wystąpiło do Naczelnego Sądu Administracyjnego o dopuszczenie w charakterze uczestnika do udziału w postępowaniu dotyczącym wniosku Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia 15 maja 2012 r., nr DP 023.5.2012, o wykładnię wyroku NSA z dnia 12 sierpnia 2010 r., sygn. akt II GSK 741/09.
W uzasadnieniu wniosku podniesiono, iż [A] S.A. wystąpiło do Przewodniczącego KRRiT w dniu 20 lutego 2012 r. o wyjaśnienie w drodze postanowienia wątpliwości, co do treści postanowienia tego organu nr DR-022/2012 w zakresie wskazania w nim w jakich przypadkach, przy zastosowaniu praktyki rozszczepiania bloków reklamowych, dochodzi do przekroczenia limitu reklam. W ramach przedmiotowego postępowania Przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji wystąpił w dniu 18 maja 2012 r. do Naczelnego Sądu Administracyjnego w trybie art. 158 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 - dalej jako p.p.s.a.) o wykładnię wyroku tego Sądu z dnia 12 sierpnia 2010 r.
Powołując się na treść art. 33 § 2 p.p.s.a. [A] S.A. wskazało, iż udział w charakterze uczestnika może zgłosić również osoba, która nie brała udziału w postępowaniu administracyjnym, jeżeli wynik tego postępowania dotyczy jej interesu prawnego. Wnoszący o dopuszczenie do postępowania jest nadawcą programu radiowego i jest zainteresowany odwoływaniem się w swojej praktyce redakcyjnej do instytucji rozszczepiania bloków reklamowych. W związku z powyższym istotne jest dla niego ustalenie, czy istnieją szczególne regulacje prawne ustalone w drodze wykładni prawa w zakresie odmiennego liczenia czasu nadawania przekazów reklamowych przy stosowaniu rozszczepiania bloków reklamowych.
Tym samym, w ocenie [A] S.A., dysponuje ono interesem prawnym, uzasadniającym dopuszczenie do udziału w charakterze uczestnika w postępowaniu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek nie jest zasadny.
O dopuszczenie do udziału w konkretnym postępowaniu może wnosić m.in. podmiot, który nie brał udziału w postępowaniu administracyjnym, jeżeli wynik tego postępowania dotyczy jego interesu prawnego.
Wbrew twierdzeniom wnioskodawcy, w realiach niniejszej sprawy, po jego stronie nie występuje przesłanka interesu prawnego. Żaden przepis prawa powszechnie obowiązującego nie daje podstaw do udziału [A] S.A. w sprawie z zakresu udzielenia innemu podmiotowi koncesji na rozpowszechnianie programu radiowego, a tego właśnie dotyczyła sprawa administracyjna, kontrolowana przez NSA w ramach postępowania o sygn. akt II GSK 741/09.
Okoliczność, iż w ramach zainicjowanego przez wnioskodawcę postępowania wyjaśniającego Przewodniczący KRRiT wystąpił do Naczelnego Sądu Administracyjnego o wykładnię wyroku tego Sądu z dnia 12 sierpnia 2010 r., sygn. akt II GSK 741/09 (dotyczącego koncesji udzielonej innemu podmiotowi), również nie może być uznana za przesądzającą o istnieniu po stronie [A] S.A. interesu prawnego.
W ocenie NSA wnioskodawca legitymuje się jedynie interesem faktycznym, sprowadzającym się w istocie do chęci obrony określonego poglądu prawnego, formułowanego w kwestii dopuszczalności rozszczepiania reklam w pasmach lokalnych, który może zostać następnie wykorzystany w indywidualnej sprawie wnioskodawcy.
Na marginesie należy wskazać, iż ewentualną wiedzę o postanowieniu wydanym w wyniku rozpoznania wniosku KRRiT z dnia 18 maja 2012 r. o wykładnię wyroku, [A] S.A. może uzyskać m.in. poprzez wgląd zasobów Centralnej Bazy Orzeczeń Sądów Administracyjnych (która jest dostępna pod adresem http://orzeczenia.nsa.gov.pl).
W tej sytuacji, wniosek jako niezasadny podlegał oddaleniu na podstawie art. 184 w zw. z art. 33 § 2 i art. 193 p.p.s.a.