Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Cezary Pryca po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 9 listopada 2011 r., sygn. akt VII SA/Wa 814/11 w sprawie ze skargi W. Cz. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia 11 stycznia 2011 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. wyrokiem z dnia 9 listopada 2011 r. o sygn. akt VII SA/Wa 814/11, uwzględnił skargę W. C. i stwierdził nieważność decyzji Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia 11 stycznia 2011 r. oraz poprzedzającą ją decyzję z dnia 30 listopada 2010 r. nakładającą karę pieniężną za zajęcie pasa drogowego.
W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji podał, że zaskarżona decyzja oraz poprzedzająca ją decyzja organu I instancji zostały wydane z rażącym naruszeniem przepisów postępowania administracyjnego, tj. art. 107 § 1 i § 3 k.p.a. w związku z art. 158 § 1 k.p.a. Kontrolowane decyzje zawierały zatem wadę nieważności, określoną w art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. Sąd I instancji podniósł, że decyzje obu instancji nie zawierają powołania podstawy prawnej, uzasadnienia faktycznego i prawnego oraz pouczenia. Brak wskazania przez organ podstawy prawnej rozstrzygnięcia przy jednoczesnym braku uzasadnienia decyzji narusza prawo w sposób rażący. Jest to wada tak istotna, iż w odniesieniu do decyzji wydanej w pierwszej instancji nie może być sanowana w postępowaniu odwoławczym, co w sprawie musi skutkować wyeliminowaniem z obrotu prawnego zarówno zaskarżonej decyzji, jak i poprzedzającej ją decyzji organu I instancji. Nie jest możliwe utrzymanie w mocy decyzji organu I instancji w przypadku, gdy wydane rozstrzygnięcie nie zawiera uzasadnienia, a odstąpienie od jego sporządzenia było bezzasadne i nie zostało udokumentowane, zgodnie z treścią art. 107 § 4 i § 5 k.p.a. Próba uzasadnienia rozstrzygnięcia w piśmie procesowym, jakim jest odpowiedź na skargę nie może zastąpić uzasadnienia rozstrzygnięcia określonego w art. 107 § 3 k.p.a.
Z wymienionych przyczyn Sąd I instancji, na podstawie art. 145 § 1 pkt 2 w związku z art. 119 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), p.p.s.a stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu I instancji.
Od powyższego wyroku Sądu I instancji Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad wniósł skargę kasacyjną, w której zarzucił naruszenie art. 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a. w zw. z art. 156 § 1 k.p.a. i w zw. z art. 3 § 1 i § 2 p.p.s.a. poprzez stwierdzenie nieważności zaskarżonych decyzji w sytuacji, gdy pisma Dyrektora Generalnego Dróg Krajowych i Autostrad z dnia 11 stycznia 2011 r. (...) i z dnia 30 listopada 2010 r. (...) nie były decyzjami administracyjnymi a wydane w postępowaniu w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad nr[...] , decyzje [...] nie zostały przez stronę zakwestionowane w prawnie przyjętym trybie i korzystają z atrybutu ostateczności.
Mając powyższe na uwadze Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: