Skarga kasacyjna na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w przedmiocie umorzenia należności z tytułu kary pieniężnej za nieuiszczenie opłaty elektronicznej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Joanna Kabat - Rembelska po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A. K. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 31 stycznia 2013 r. sygn. akt V SA/Wa 2941/12 w sprawie ze skargi A. K. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia 31 sierpnia 2012 r. Nr [...] w przedmiocie umorzenia należności z tytułu kary pieniężnej za nieuiszczenie opłaty elektronicznej postanawia: 1) uchylić zaskarżone postanowienie; 2) oddalić wniosek o zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/2

Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. postanowieniem z dnia 31 stycznia 2013 r. sygn. akt V SA/Wa 2941/12 odrzucił skargę A. K. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia 31 sierpnia

2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności pieniężnych.

W uzasadnieniu orzeczenia Sąd pierwszej instancji podał, że strona wniosła skargę na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z 31 sierpnia 2012 r. wydaną przez ten organ w pierwszej instancji. Prawo do złożenia skargi, zgodnie z prawidłowym pouczeniem udzielonym stronie, przysługiwało wyłącznie od decyzji ostatecznej z dnia 22 października 2012 r. nr [...] wydanej po ponownym rozpatrzeniu sprawy przez ten organ.

A. K. wniósł skargę kasacyjną od postanowienia Sądu pierwszej instancji domagając się uchylenia zaskarżonego orzeczenia w całości i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie i zasądzenia kosztów postępowania kasacyjnego.

Na podstawie art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, dalej p.p.s.a.) skarżący zarzucił Sądowi pierwszej instancji naruszenie przepisów postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy tj.:

-art. 6 p.p.s.a. poprzez jego niezastosowanie, pomimo że zachodziły ku temu przesłanki, w szczególności gdy skarga złożona przez stronę budziła uzasadnione wątpliwości co do prawidłowości oznaczenia zaskarżonej decyzji oraz wskazania naruszenia prawa przez skarżącego;

-art. 49 § 1 p.p.s.a. poprzez zaniechanie wezwania skarżącego do uzupełnienia braków formalnych skargi poprzez wskazanie właściwego oznaczenia zaskarżonej decyzji oraz wskazania naruszenia prawa przez skarżącego, w przypadku gdy treść złożonego pisma przez stronę nie spełniała wymagań formalnych

-art. 65 § 1 p.p.s.a. poprzez zaniechanie doręczenia skarżącemu odpowiedzi na skargę złożoną przez organ a tym samym uniemożliwienie mu sprostowania oznaczenia zaskarżonej decyzji

-art.134 § 1 p.p.s.a. poprzez niewykonanie przez Sąd pierwszej instancji jego dyspozycji pomimo, iż zachodziły ku temu przesłanki dotyczące braku uznania, iż złożoną skargę należy potraktować jako środek zaskarżenia od decyzji ostatecznej złożonej w granicach stosunku administracyjnoprawnego wyznaczającego daną sprawę administracyjną.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna zasługuje na uwzględnienie.

Istota problemu występującego w rozpoznawanej sprawie sprowadza się do oceny zasadności odrzucenia skargi ze względu na przyjęcie przez Sąd pierwszej instancji, że zaskarżonym aktem była decyzja z 31 sierpnia 2012 r. W skardze kasacyjnej A. K. podkreślił, że w istocie zaskarżona w sprawie została decyzja Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia 22 października 2012 r.

Naczelny Sąd Administracyjny za usprawiedliwiony uznał zarzut naruszenia art. 49 § 1 p.p.s.a., poprzez jego niezastosowanie, tj. niewezwanie skarżącego do uzupełnienia braków formalnych wniesionej skargi, pomimo że wystąpiły w niej rozbieżności. Zwrócić należy uwagę na to, że skarżący powołał się w skardze na numer i datę decyzji organu pierwszej instancji, jednak w jej treści zawarł informację, że skargę swoją składa "zgodnie z art. 52 § 1 i art. 53 § 1 w związku z art. 13 § 2 ustawy z dn. 30 sierpnia 2002 r." (a więc powołał się na pouczenie dołączone do decyzji organu z 22 października 2012 r.).

Strona 1/2