Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Małgorzata Rysz po rozpoznaniu w dniu 23 kwietnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A. K. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 stycznia 2013 r., sygn. akt V SA/Wa 2993/12 w sprawie ze skargi A. K. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia ... sierpnia 2012 r. nr ... w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu kary pieniężnej za nieuiszczenie opłaty elektronicznej postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie.
Postanowieniem objętym skargą kasacyjną Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę A. K. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia ... sierpnia 2012 r. w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu kary pieniężnej za nieuiszczenie opłaty elektronicznej.
Decyzją z dnia ... sierpnia 2012 r. Nr ... organ odmówił umorzenia A. K. należności z tytułu nałożonej kary. Od powyższej decyzji A. K. złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Następnie decyzją nr ... z dnia ... października 2012 r. organ utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję i pouczył skarżącego o przysługującym mu prawie, sposobie i terminie złożenia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. W dniu ... listopada 2012 r. A. K. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wskazując decyzję Nr ... z dnia ... sierpnia 2012 r. Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad w odpowiedzi na skargę wniósł o oddalenie skargi.
W postanowieniu z dnia 24 stycznia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, że zgodnie z art. 52 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 - dalej: p.p.s.a.) skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. W związku z tym, że A. K. wskazał w swojej skardze decyzję organu pierwszej instancji, Sąd pierwszej instancji powołując się na art. 58 §1 pkt 6 oraz § 3 p.p.s.a. uznał jego skargę za niedopuszczalną.
Od postanowienia z dnia 24 stycznia 2013 r. A. K., złożył skargę kasacyjną, zaskarżając to postanowienie w całości. W skardze kasacyjnej orzeczeniu WSA w Warszawie zarzucił naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, tzn.:
- niewykonanie dyspozycji art. 6 p.p.s.a., pomimo, iż zachodziły ku temu przesłanki, w szczególności skarga złożona przez stronę budziła uzasadnione wątpliwości co do prawidłowości oznaczenia zaskarżonej decyzji oraz wskazania naruszenia prawa przez skarżącego;
- naruszenie art. 49 § 1 p.p.s.a poprzez zaniechanie wezwania skarżącego do uzupełnienia braków formalnych skargi poprzez wskazanie właściwego oznaczenia zaskarżonej decyzji oraz wskazania naruszenia prawa przez skarżącego, w przypadku gdy treść złożonego pisma, przez stronę nie spełniała wymagań formalnych;
- naruszenie art. 65 § 1 p.p.s.a. poprzez zaniechanie doręczenia skarżącemu odpowiedzi na skargę złożoną przez organ, a tym samym uniemożliwienie mu sprostowania oznaczenia zaskarżonej decyzji;
- art. 134 § 1 p.p.s.a, poprzez niewykonanie przez Sąd I instancji jego dyspozycji pomimo, iż zachodziły ku temu przesłanki, dotyczące braku uznania, iż złożoną skargę należy potraktować jako środek zaskarżenia od decyzji ostatecznej, złożonej w granicach stosunku administracyjnoprawnego wyzna-czającego daną sprawę administracyjną.
Ze względu na powyższe A. K. wniósł o: uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie oraz zasądzenie, na podstawie art. 203 pkt 1 p.p.s.a., kosztów postępowania według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego oraz kosztów opłaty od udzielonego pełnomocnictwa.