Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Marzenna Zielińska po rozpoznaniu w dniu 4 listopada 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Miasta [...] na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Gliwicach z dnia 4 lipca 2016 r. sygn. akt I SA/Gl 785/16 w sprawie ze skargi Miasta [...] na uchwałę Regionalnej Izby Obrachunkowej w Katowicach z dnia [...] lutego 2016 r. nr [...] w przedmiocie opinii o możliwości sfinansowania deficytu przedstawionego w uchwale budżetowej postanawia oddalić skargę kasacyjną.
Postanowieniem z dnia 4 lipca 2016 r. (sygn. akt I SA/Gl 785/16) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, działając na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 718; dalej powoływanej jako "p.p.s.a."), odrzucił skargę Miasta [...] na uchwałę Regionalnej Izby Obrachunkowej z dnia [...] lutego 2016 r. (nr [...]), którą oddalono odwołanie Prezydenta Miasta [...] od uchwały Regionalnej Izby Obrachunkowej z dnia [...] stycznia 2016 r. (nr [...]) o pozytywnym (z zastrzeżeniem) zaopiniowaniu możliwości sfinansowania deficytu przedstawionego w uchwale budżetowej Miasta [...] na rok 2016.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd pierwszej instancji stwierdził, że skarga została złożona na uchwałę podjętą na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 1113 ze zm.). Zdaniem WSA, ani art. 3 § 2 p.p.s.a., ani żaden przepis szczególny, o jakim mowa w art. 3 § 3 p.p.s.a. nie przewidują dopuszczalności zaskarżenia takiej uchwały do sądu administracyjnego. W szczególności uchwała ta nie jest aktem nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego, zaś stanowi jedynie opinię, czyli formę współdziałania, która merytorycznie nie wiąże tych organów. W ocenie Sądu pierwszej instancji, zaskarżonej uchwały nie można również kwalifikować jako stanowiska z art. 89 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 446), bowiem ważność rozstrzygnięcia wspomnianych organów nie jest uzależniona o wydania takiej uchwały. W konsekwencji Sąd uznał, że sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego, a zatem skarga podlegała odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a.
Skargę kasacyjną od postanowienia Sądu pierwszej instancji złożyło Miasto [...]. Strona zaskarżyła to orzeczenie w całości i wniosła o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji. Autor skargi kasacyjnej oświadczył również, że zrzeka się rozprawy i wniósł o rozpoznanie środka odwoławczego na posiedzeniu niejawnym.
Zaskarżonemu postanowieniu zarzucono naruszenie przepisów postępowania, które to uchybienie miało istotny wpływ na wynik sprawy, a to: art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 1066 ze zm.; dalej powoływanej jako p.u.s.a.), art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a., art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a. poprzez uznanie, że skarga na uchwałę pełnego składu kolegium regionalnej izby obrachunkowej, odmawiającą z przyczyn formalnych rozpoznania odwołania, o którym mowa w art. 20 ustawy o regionalnych izbach obrachunkowych, nie należy do właściwości sądu administracyjnego, a w konsekwencji odrzucenie skargi.
W uzasadnieniu autor skargi kasacyjnej stwierdził w szczególności, że Sąd pierwszej instancji błędnie przyjął, iż skarga dotyczy opinii wydanej przez skład orzekający Regionalnej Izby Obrachunkowej w Katowicach. W skardze strona nie kwestionowała bowiem opinii zawartej w uchwale z dnia [...] stycznia 2016 r., ale pozbawienie prawa do odwołania i rozpoznania zarzutów dotyczących tejże uchwały na skutek błędnego przyjęcia, że odwołanie może wnieść li tylko organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego.