Skarga o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem NSA w sprawie ze skargi na postanowienie SKO w Szczecinie nr [...] w przedmiocie zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Jagielska po rozpoznaniu w dniu 27 października 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi K. T. o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 stycznia 2014 r. sygn. akt II GSK 1769/12 w sprawie ze skargi kasacyjnej K. T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 9 sierpnia 2012 r. sygn. akt I SA/Sz 279/12 w sprawie ze skargi K. T. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie z dnia [...] lutego 2012 r. nr [...] w przedmiocie zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym postanawia: 1. odrzucić skargę o wznowienie postępowania; 2. zwrócić K. T. ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie 100 (sto) złotych tytułem uiszczonego wpisu od skargi o wznowienie postępowania.

Uzasadnienie strona 1/3

Naczelny Sąd Administracyjny (dalej: NSA) wyrokiem z dnia 29 stycznia 2014 r. o sygn. akt II GSK 1769/12 oddalił skargę kasacyjną K. T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 9 sierpnia 2012 r. o sygn. akt I SA/Sz 279/12 oddalającego skargę K. T. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie (dalej: SKO, Kolegium) z dnia [...] lutego 2012 r. w przedmiocie zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym.

Wyjaśniając motywy podjętego rozstrzygnięcia w uzasadnieniu wyroku NSA nie uwzględnił m.in. zarzutu skargi kasacyjnej naruszenia prawa materialnego, art. 13b ust. 1 w związku z art. 13b ust. 6 pkt 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 ze zm.; dalej powoływana jako u.d.p.) poprzez przyjęcie, że w Szczecinie w strefie płatnego parkowania są wyznaczone miejsca, w których można pobierać opłaty za parkowanie. W ocenie sądu kasacyjnego na całym wydzielonym obszarze stanowiącym strefę płatnego parkowania, tj. na wszystkich drogach publicznych znajdujących się na tym obszarze istnieje obowiązek uiszczania opłaty za parkowanie pojazdu. Natomiast pojęcie "wyznaczone miejsce" należy rozumieć jako miejsce wyznaczone do parkowania na drodze publicznej (art. 13b ust. 1 w zw. z art. 13 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 4 pkt 2 w zw. z art. 1 u.d.p.), co wcale nie oznacza, że jeżeli pojazd zostanie zaparkowany na drodze publicznej, ale w miejscu nieprzeznaczonym do parkowania, to korzystający nie ma obowiązku uiszczenia opłaty za parkowanie. W takiej sytuacji korzystający dodatkowo naraża się na inny rodzaj odpowiedzialności, np. karnoadministracyjnej.

Skargą o wznowienie postępowania K. T. domagał się uchylenia powyższego wyroku NSA z dnia 29 stycznia 2014 r. o sygn. akt II GSK 1769/12 i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji, dopuszczenia oraz przeprowadzenia dowodów z dokumentów załączonych do niniejszej skargi, jak również zasądzenia kosztów postępowania wg norm prawem przepisanych, opierając skargę na podstawach wymienionych w art. 273 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.; dalej: p.p.s.a.), tj. wykrycie okoliczności faktycznych i środków dowodowych, które mogły mieć wpływ na wynik sprawy, a z których skarżący nie mógł skorzystać w poprzednim postępowaniu. Skarżący załączył do skargi dwa pisma Zastępcy Dyrektora Wydziału Gospodarki Komunalnej i Ochrony Środowiska z 9.08.2016 r. wraz z zatwierdzeniem stałej organizacji ruchu s-7/2008 i s-122/2012, uzyskanie od organu w trybie dostępu do informacji publicznej i stwierdził, że w dniu 21 lipca 2016 r. na stronie internetowej NSA opublikowane zostało uzasadnienie wyroku z dnia 21 czerwca 2016 r. o sygn. akt II GSK 233/15, w którym Sąd uznał za uzasadniony zarzut kasacyjny naruszenia prawa materialnego, art. 13b ust. 1 w związku z art. 13b ust. 6 pkt 1 u.d.p. poprzez przyjęcie, że w strefie płatnego parkowania opłaty za parkowanie można pobierać na całym obszarze strefy, a nie w wyznaczonych miejscach. Zdaniem skarżącego z uzasadnienia wskazanego wyroku wynika, że w zatwierdzeniu Stałej Organizacji Ruchu w Szczecinie z 31 stycznia 2008 r. nie zostały wyznaczone miejsca do parkowania, w których można pobierać opłaty za parkowanie pojazdów samochodowych, a jedynie wyznaczono w projekcie organizacji ruchu granice strefy i podstref. Skarżący podkreślił, że organy w tej sprawie nie przeprowadziły dowodów z zatwierdzeń stałej organizacji ruchu w strefie płatnego parkowania. Dopiero z uzasadnienia wyroku wydanego w sprawie o sygn. akt II GSK 233/15 skarżący powziął wiadomość, że w Szczecinie w zatwierdzeniu stałej organizacji ruchu wyznaczono jedynie granice strefy i podstref. Tym samym uznał, że dochował 3-miesięcznego terminu do wniesienia skargi o wznowienie postępowania.

Strona 1/3