Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Mirosław Trzecki po rozpoznaniu w dniu 21 listopada 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej M. C. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 lipca 2017 r., sygn. akt V SA/Wa 530/17 w zakresie odrzucenia skargi M. C. na uchwałę Zarządu Województwa Mazowieckiego z dnia [...] listopada 2017 r. nr [...] w przedmiocie całkowitego zakazu uprawiania amatorskiego połowu ryb w wybranych akwenach portów rzecznych postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Postanowieniem z 13 lipca 2017 r., sygn. akt V SA/Wa 530/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę M. C. na uchwałę Zarządu Województwa Mazowieckiego z [...] listopada 2016 r., nr [...], w przedmiocie całkowitego zakazu uprawiania amatorskiego połowu ryb w wybranych akwenach portów rzecznych, w tym w akwenie [...] na rzece Narew ([...] uchwały), a także zwrócił uiszczony wpis od skargi.
W ocenie Sądu powołanie się przez skarżącą na art. 140 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459 ze zm.; dalej k.c.) i na art. 21 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej nie dowodzi istnienia interesu prawnego po stronie skarżącej.
Sąd uznał, że zaskarżona uchwała w żaden sposób nie ogranicza prawa własności skarżącej do nieruchomości wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej. Uchwała ta wprowadza bowiem całkowity zakaz uprawiania amatorskiego połowu ryb w wybranych akwenach portów rzecznych, w tym m.in. w [...] na rzece [...]. WSA wyjaśnił, że strona nie jest właścicielem akwenu wodnego, którego dotyczy uchwała, a jedynie gruntów, na których ów akwen się znajduje. W konsekwencji także i znajdujące się w tym akwenie ryby nie stanowią własności skarżącej, co słusznie podniósł organ w odpowiedzi na skargę. Powyższych ustaleń nie kwestionuje również sama strona, co wynika z pisma procesowego z [...] maja 2017 r., w którym stwierdzono, że "nie chodzi o to, że ryby znajdujące się w tym akwenie wodnym stanowią własność M. C., a o to że zagwarantowane w kodeksie cywilnym oraz Konstytucji prawo własności zostało ograniczone w sposób łamiący podstawowe zasady prawa administracyjnego". Pełnomocnik nie wyjaśnił jednak, na czym miałoby polegać naruszenie prawa własności skarżącej, którego upatruje w kwestionowanym postanowieniu skarżonej uchwały.
Zdaniem WSA również podnoszona kwestia ograniczenia dochodów strony z prowadzonej działalności gospodarczej oraz potrzeba stworzenia nowego biznesplanu, na co bezpośredni wpływ miała zaskarżona uchwała, nie stanowi wykazania interesu prawnego skarżącej. Sąd uznał, że w takiej sytuacji można mówić jedynie o interesie faktycznym, gdyż skarżąca jest zainteresowana utrzymaniem dostępności wód Portu byłej Stoczni Modlińskiej dla celów uprawiania tam amatorskiego połowu ryb. Powyższe potwierdza argumentacja pełnomocnika, który stwierdził, że działalność gospodarcza prowadzona przez stronę polegała m.in. na "udostępnianiu akwenu wodnego dla osób chcących wędkować, aby z tego tytułu osiągać dochód".
Zdaniem Sądu skarżąca nie wykazała więc, aby zaskarżona uchwała ingerowała w swobodę wykonywania przez nią działalności gospodarczej. WSA podniósł, że w judykaturze przyjęte jest, że wywodzenie interesu prawnego z konstytucyjnej zasady wolności gospodarczej, która znajduje swój wyraz także w przepisach ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, nie jest dopuszczalne. Norma mająca charakter zasady prawnej nie stanowi bowiem normy prawa materialnego kształtującej sytuację prawną podmiotu (podmiotu wnoszącego skargę).