Skarga kasacyjna na uchwałę Rady Miasta Krakowa w przedmiocie przyjęcia planu zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego
Tezy

Uchwała w sprawie planu zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego jako plan transportowy w rozumieniu ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (t.j. Dz.U.2020 r. poz. 1944 ze zm.), nie tworzy wraz z jej podjęciem i wejściem w życie stanu bezpośredniego naruszenia istniejących indywidualnych interesów prawnych lub uprawnień, a skoro tak to nie stanowi źródła rekonstrukcji interesu prawnego w rozumieniu art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2019 r. poz. 506 ze zm.), którego nie sposób jest również upatrywać w art. 69 Konstytucji RP, czy też art. 9 Konwencji ONZ.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Wojciech Kręcisz po rozpoznaniu w dniu 19 listopada 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej D. R. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 2 lipca 2021 r. sygn. akt III SA/Kr 1244/20 o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi D. R. na uchwałę Rady Miasta Krakowa z dnia 28 sierpnia 2013 r. nr LXXX/1220/13 w przedmiocie przyjęcia planu zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego postanawia: oddalić skargę kasacyjną.

Inne orzeczenia o symbolu:
6037 Transport drogowy i przewozy
Inne orzeczenia z hasłem:
Transport
Samorząd terytorialny
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Rada Miasta
Uzasadnienie strona 1/5

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie postanowieniem z 2 lipca 2021 r. odrzucił skargę D. R. na uchwałę Rady Miasta Krakowa z dnia 28 sierpnia 2013 r. Nr LXXX/1220/13 w przedmiocie przyjęcia Planu zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego dla Gminy Miejskiej Kraków oraz gmin sąsiadujących, z którymi Gmina Miejska Kraków zawarła porozumienie w zakresie organizacji publicznego transportu zbiorowego.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Sąd I instancji wskazał, iż D. R. (dalej: skarżąca), złożyła do tamtejszego Sądu skargę na powyższą uchwałę z 28 sierpnia 2013 r. podając, że uchwalenie zaskarżonego aktu prawa miejscowego Rady Miasta Krakowa, dotyczącego m. in. budowy linii tramwajowej w bliskiej okolicy miejsca jej zamieszkania, doprowadziło do pogorszenia się jej możliwości sprawnego funkcjonowania w życiu codziennym. Wyjaśniła, że jest osobą niepełnosprawną (celem samodzielnego poruszania się korzysta z kul ortopedycznych), niezdolną do samodzielnej egzystencji, a wyznaczony w przyjętej uchwale przystanek tramwajowy zmusi ją do pokonywania codziennej trasy w łącznej odległości 940 metrów pieszo. Poza faktem dużej odległości, trasa do przystanku nie jest przystosowana dla osób niepełnosprawnych. Skarżąca zmuszona jest również do korzystania ze zniekształconych schodów. Interes prawny skarżącej do zaskarżenia powyższej uchwały wynika zatem ze zmian wprowadzonych tym aktem prawa miejscowego, który narusza normę prawa materialnego o randze konstytucyjnej, nakazującej pomoc osobom niepełnosprawnym w przysposobieniu do komunikacji społecznej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie na podstawie art. 58 § 1 pkt 5a i § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm., dalej: p.p.s.a.) odrzucił skargę.

Wskazując na treść przepisów art. 50 § 1 i § 2 p.p.s.a. podniósł, iż legitymacja skargowa w niniejszej sprawie została, jako wyjątek, uregulowana w art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506), który w ust. 1 przewiduje, że każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem, podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może zaskarżyć uchwałę lub zarządzenie do sądu administracyjnego. Stroną w postępowaniu toczącym się na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym może być jednak wyłącznie podmiot, którego interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone zaskarżoną uchwałą. Kryterium "naruszenia interesu prawnego", na którym oparta jest legitymacja do wniesienia skargi na uchwałę lub zarządzenie organu gminy oznacza, że akt ten musi naruszać interes prawny skarżącego, który musi być własny, indywidualny i oparty o konkretny przepis prawa powszechnie obowiązującego.

Strona 1/5
Inne orzeczenia o symbolu:
6037 Transport drogowy i przewozy
Inne orzeczenia z hasłem:
Transport
Samorząd terytorialny
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Rada Miasta