Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Magdalena Bosakirska po rozpoznaniu w dniu 11 września 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej B. P. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w K. z dnia 11 maja 2012 r. sygn. akt II SA/Ke 188/12 w sprawie ze skargi B. P. na uchwałę Rady Okręgowej Izby Radców Prawnych w K. z dnia [...] listopada 2011 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy zwolnienia z obowiązku uiszczenia opłaty za aplikację radcowską postanawia: oddalić skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w K. postanowieniem z 11 maja 2012 r., sygn. akt II SA/Ke 188/12, odrzucił skargę B. P. na uchwałę Rady Okręgowej Izby Radców Prawnych w K. z [...] listopada 2011 r., znak [...], o odmowie zwolnienia z opłaty rocznej za aplikację.
Sąd pierwszej instancji przyjął za podstawę rozstrzygnięcia następujące ustalenia.
B. P., aplikant radcowski II roku, wnioskiem z [...] stycznia 2011 r. zwrócił się do Rady Okręgowej Izby Radców Prawnych (ROIRP) w K. o rozłożenie na raty opłaty rocznej za aplikację.
ROIRP uchwałą z [...] stycznia 2011 r. wyraziła zgodę i opłatę w kwocie 4.851,00 zł rozłożyła na 3 raty po 1.617,00 zł każda, płatne w terminach określonych w uchwale.
B. P. w czerwcu 2011 r. przystąpił do egzaminu radcowskiego, uzyskał pozytywny wynik i zwrócił się do RORIP o wpis na listę radców prawnych.
Złożył też wniosek o umorzenie pozostałej części opłaty w związku z utratą pracy i trudną sytuacją materialną.
ROIRP w K. uchwałą z [...] listopada 2011 r. odmówiła B. P. zwolnienia z pozostałej do zapłaty części opłaty za aplikację radcowską w kwocie 3.233,00 zł. W uzasadnieniu uchwały ROIRP stwierdziła, że po zapoznaniu się z dokumentami złożonymi przez wnioskodawcę nie widzi podstaw do zwolnienia go z wskazanej części opłaty. W tym samym dniu Rada podjęła także uchwałę znak [...] o wpisaniu B. P. na listę radców prawnych.
B. P. pismem z [...] grudnia 2011 r. wezwał ROIRP do usunięcia naruszenia prawa w trybie art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 14 marca 2012 r., poz. 270) dalej: p.p.s.a. twierdząc, że jego sytuacja jednoznacznie wskazuje, iż spełnił kryteria zwolnienia z pozostałej części opłaty za aplikację radcowską.
Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa pozostało bez odpowiedzi.
W tym stanie rzeczy B. P. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w K., w której domagał się uchylenia uchwały odmawiającej mu zwolnienia z pozostałej do zapłaty części opłaty za aplikację. Argumentował, że skarga mieści się w dyspozycji przepisu art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a., gdyż dotyczy obowiązku z art. 321 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2010 r. Nr 10, poz. 65 ze zm.) dalej: "ustawa o radcach prawnych", który m.in. stanowi, że aplikacja radcowska jest odpłatna i wprowadza możliwość zwolnienia z tej opłaty.
ROIRP w K. w odpowiedzi na skargę wniosła m.in. o jej odrzucenie, podnosząc, że skarżący nie wyczerpał administracyjnej drogi odwoławczej. Zdaniem organu od zaskarżonej uchwały należało wnieść odwołanie do Krajowej Rady Radców Prawnych, a potem, ewentualnie, skargę do sądu administracyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w K. postanowieniem z 11 maja 2012 r. odrzucił skargę uznając ją za niedopuszczalną w świetle art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a., z powodu niewykorzystania przysługującego skarżącemu prawa odwołania od zaskarżonej uchwały ROIRP do Krajowej Rady Radców Prawnych. W ocenie Sądu ustawa o radcach prawnych przewiduje środek zaskarżenia uchwał ROIRP.